Η Γορτυνία το 2019

Λεπτομέρειες: Δημοσιεύτηκε στις Σάββατο, 23 Ιουνίου 2018 07:35; Εμφανίσεις: 1708

Οι ζυμώσεις για τις επόμενες δημοτικές εκλογές τον Οκτώβριο του 2019, έχουν αρχίσει υπόγεια εδώ και καιρό. Ο πόθος για μία καρέκλα, έναν τίτλο, συνοδεύεται από «οράματα», από «ιδέες», από «αγάπη για τον τόπο», και από πολλά άλλα που προκαλούν γέλιο ή ακόμη και θλίψη. Όπως βλέπει τα πράγματα ο καθένας μας.

Για την Γορτυνία ειδικότερα, τον δικό μας τόπο, η γελοιότητα έχει αρχίσει πάλι να εμφανίζεται στον καθαρό βουνίσιο αέρα μας, και αρχίζει σιγά-σιγά να τον μολύνει. Οι παραπολιτικές τάχα μου πληροφορίες βγαίνουν και αερίζονται και τις παίρνουν οι βοριάδες και τις απλώνουν. Νεκροί μικροπολιτικοί (ή και βλαχοπολιτικοί) ανασταίνονται και ζητάνε πάλι μερίδιο, θέλουν να εξαργυρώσουν την «αγάπη τους», έχουν γνώση και απαιτούν να την μεταλαμπαδεύσουν στις νεώτερες γενιές.

Μερικοί πιπιλάνε την διάσπαση του Δήμου σε δύο μέρη ονειρευόμενοι καρβέλια. Αν δεν μπορείς να γίνεις χαλίφης στον έναν Δήμο, ίσως στους δύο να έχεις κάποιες πιθανότητες. Φυσικά για το καλό του τόπου και ποτέ για το ατομικό συμφέρον, για ιδιοτελείς σκοπούς. Εξάλλου στην Γορτυνία, οι λέξεις ιδιοτέλεια, προσωπικό συμφέρον, τοπικισμός, και μερικές ακόμα πιασάρικες λέξεις, είναι άγνωστες, δεν τις έχουν ακούσει καν οι μικροί και πονηροί πολιτευτές επί των δημοτικών εκλογών.

Στις προεκλογικές συναθροίσεις (μικρές ή μεγάλες), στους λόγους που θα ακουστούν και δεν θα διαφέρουν από παλιότερους, όλα έχουν να κάνουν με το συναίσθημα. Σε αυτό ποντάρουν άπαντες διότι αυτό διαιρεί αλλά και συγκινεί. Χωρίζονται τα στρατόπεδα των «καλών και των κακών», αρχίζουν τα «θα», και το σύστημα απαιτεί εσύ ο έν δυνάμει ψηφοφόρος να πάρεις θέση. Αν δεν το κάνεις, αν δεν ακολουθήσεις τον έναν ή τον άλλον κούφιο λόγο, αυτόματα χρίζεσαι αντίπαλος, εχθρός της προόδου.

Ο νεομαρξιστής Ανδρέας Παπανδρέου μιλούσε σε προεκλογικές ομιλίες του για τον πατερναλιστικό καπιταλισμό και επειδή οι μάζες από κάτω δεν καταλάβαιναν τι ακριβώς έλεγε, τον επευφημούσαν, τον πίστεψαν για σοφό, μην πω για θεό και γίνω βέβηλος. Όχι μόνο αυτός, όλοι οι πολιτικοί και όλων των ιδεολογιών μιλούσαν στις μάζες κατά τον ίδιο τρόπο και όλοι υψώνονταν στον Όλυμπο από τα χειροκροτήματα και τον θαυμασμό.

Σε αντιστοιχία με την Γορτυνία, οι ξύλινοι λόγοι και οι πολιτικό-οικονομικές ορολογίες που θα ακουστούν πάλι, θα διεγείρουν τα πλήθη, όχι επειδή αυτά θα πιστέψουν τα παραμύθια, αλλά διότι έχουν συνηθίσει στο να τα ακούνε. Το παραμύθι έν γένει, χαϊδεύει το αυτί, έχει γίνει μέρος της ζωής μας. Μας αρέσει η ψευδαίσθηση περισσότερο από την πραγματικότητα.

Ο ψυχολογικός χρόνος κυλάει γρήγορα και θα φτάσουν και οι εκλογές του 2019. Πολλά θα ακούσουμε μέχρι τότε, πολλά θα δούμε, πολλοί θα είναι εξάλλου οι υποψήφιοι σωτήρες που θα «θυσιάσουν» την ζωή τους για το κοινό καλό. Ας είμαστε ψύχραιμοι και καλοδιάθετοι να απολαύσουμε ένα ακόμα θέατρο του παράλογου.

Βασίλης Κ. Αναστασόπουλος