Ψάρι Ηραίας - Αρκαδίας

Η Ιστορία της Αδελφότητας Ψαραίων

Λεπτομέρειες

Δημοσιεύτηκε στις Πέμπτη, 18 Απριλίου 2013 15:17

Εμφανίσεις: 11267

Ο Πατριωτικός αυτός Σύλλογος ιδρύθηκε στις αρχές Μαϊου του 1936. Άτυπα λειτουργούσε από πολύ νωρίτερα ίσως και πριν από το 1928. Ιδρυτές ήσαν οι ξενιτεμένοι στην Αθήνα νέοι από το Ψάρι

     Στην πρώτη Γ.Σ. σύμφωνα με πρακτικό έλαβαν μέρος τριάντα νεαροί Ψαραίοι. Δεν αναφέρονται όμως τα ονόματά τους. Την προσωρινή επιτροπή και το πρώτο Δ.Σ απετέλεσαν οι Γεώργιος Ι. Αναστασόπουλος,Γεώργιος Αλ. Γκιώνης, Παναγιώτης Αν. Γκιώνης, Κων/νος Ηλ. Πανουσόπουλος,Γιάγκος Νικ. Κουσουρής, Πανάγος Αν. Κωνσταντόπουλος, Αναστάσιος Σταυρόπουλος,Νίκος Πανουσόπουλος, Δημ. Καλκάνας, Κων/νος Στασινόπουλος.

     Με εντολή της προσωρινής Επιτροπής φρόντισαν τα διαδικαστικά και το καταστατικό ο Δημήτρης Ι. Αναστασόπουλος και ο Διονύσης Αλ. Γκιώνης. Από αφηγήσεις επιζώντων ιδρυτών πρωτοστάτησαν εκτός των ανωτέρω ο Κωστάκης Αλ. Γκιώνης, ο Μιχ. Σταυρόπουλος , ο Νικόλαος Αλ. Γκιώνης, Ο Νικόλαος Ι. Αναστασόπουλος, ο Παναγιώτης Στασινόπουλος, ο Χρήστος Γεώργ. Στασινόπουλος, ο Αθαν. Αλ. Γκιώνης, ο Χρήστος Αν. Γκιώνης, ο Ιωάννης Αν. Κωνσταντόπουλος (πυροσβέστης )ο Παν.Σταματόπουλος, ο Κων/νος Πανουσόπουλος(Μπρούκλης)

     Ο Β΄παγκόσμιος πόλεμος και τα τραγικά γεγονότα που τον συνόδεψαν οδήγησαν την Αδελφότητα σε αδράνεια. Το 1953 όμως στο σπίτι του Παναγιώτη Γκιώνη, στην Καπανέως 8, Κολωνός αποφασίστηκε από μια ομάδα συμπατριωτών η επαναδραστηριοποίηση της Αδελφότητας. Οι Παναγιώτης Αν. Γκιώνης, Ο Ιωάννης Γεώργ. Χριστόπουλος και ο Σπύρος Ιωάν. Αναστασόπουλος αποτέλεσαν την τριανδρία για την υλοποίηση του στόχου.

      Σ΄ αυτή την περίοδο έπαιξαν σημαντικό ρόλο και μέλη της νεότερης γενιάς που εν τω μεταξύ είχαν ακολουθήσει τον δρόμο της εσωτερικής μετανάστευσης. Οι Μαρίνος Γεωρ. Κωνσταντόπουλος, Γεώργιος Ιωαν. Ντεντόπουλος, Βασίλειος Ι.Παρασκευόπουλος,, Κωστής Γεωρ. Αναστασόπουλος Ιωάννης Χρ. Ζαφειρόπουλος, Βασίλειος Γεωργ. Χριστόπουλος κ.α. πλαισίωσαν τις τάξεις του Συλλόγου. Όλα αυτά ως το 1958.

     Το1958 εξαιτίας έντονων αντιπαραθέσεων η αδελφότητα οδηγείται στην αδράνεια για δεύτερη φορά. Έγινε το 1962 προσπάθεια αναζωογόνησης χωρίς όμως κανένα αποτέλεσμα.

     Το1963 ήταν η τυχερή χρονιά για την Αδελφότητα. Με πρωτοβουλία ομάδας νέων της εποχής έγινε με απόλυτη επιτυχία προσπάθεια συσπείρωσης όλων των Ψαραίων με πυρήνα όμως τους νέους που δεν τους σκίαζε καμιά προκατάληψη από το παρελθόν. Πρωτοστάτησαν οι Ιωάννης Διον Γκιώνης, Νίκος Αν. Μαυροειδόπουλος, Βασίλειος Αν. Αναστασόπουλος (Τασιού), Ιωάννης Βασ. Αναστασόπουλος, (Βασιλάκου), Χρήστος Ιωάν. Ντεντόπουλος, Χρήστος Γεωργ. Κωνσταντόπουλος, Βασίλειος Γεωρ. Κωνσταντόπουλος, (Θεοδωρόπουλου),Παναγιώτης Δημ. Πανουσόπουλος, Δημήτριος Αν. Πανουσόπουλος , Βασίλειος Ιωαν. Παρασκευόπουλος, Κων/νος Δημ. Αναστασόπουλος, Φωτεινή Καλκανά, Γεωργία Καλκανά-Χριστοπούλου, Κων/νος Ιωαν. Γκιώνης, Παναγιώτα Ιωαν. Γκιώνη, οι Αφοί Ιωάννης, Νικόλαος, Βασίλειος και Γεώργιος Δημ. Αναστασόπουλος κ.α.

      Από το 1963 η Αδελφότητα σημειώνει συνεχή πρόοδο. Έργα προόδου ιδιαίτερα στο χωριό,πολιτιστικές εκδηλώσεις, εκδρομές, εκδηλώσεις αλληλεγγύης, την καθιστούν ένα από τα πιο ζωντανά και αξιόλογα συλλογικά όργανα όχι μόνο στο Γορτυνιακό χώρο αλλά και ευρύτερα. Ο τοπικός τύπος « Φωνή της Γορτυνίας » και «Γορτυνία» επαινούν διαρκώς τις πρωτοβουλίες και το κοινωνικό της έργο.

      Το1987 απέκτησε ιδιόκτητα Γραφεία στην Αθήνα(Βηλαρά 2, Ομόνοια, τηλ.5248306) . Το1989 κατασκευάστηκε στο χώρο της εκκλησίας του Αγ. Ιωάννη στο χωριό κυλικείο 90τμ. και αργότερα γήπεδο μπάσκετ, παιδικές χαρές στο Σχολείο και στην εκκλησία. Πλακοστρώθηκε και φωταγωγήθηκε η κεντρική πλατεία, συντηρήθηκε η παραδοσιακή βρύση Μπουσμπούνα και με παρεμβάσεις και χρηματικές παροχές διανοίχτηκε δρόμος προς τη πηγή Κριεφτόχου, συντηρήθηκε το υδραγωγείο, ασφαλτοστρώθηκε ο δρόμος Σκόζα-χωριό και από εκεί προς τις ρούγες. Κόσμημα στο χώρο της εκκλησίας είναι και η παραδοσιακή βρύση από πελεκητή πέτρα προσφορά του Βασίλη και Τάσιου Κων/νου Αναστασόπουλου.

      Είναι άξιον θαυμασμού γιατί και παλαιότερα που υπήρχε οικονομική δυσπραγία είχε κατασκευαστεί το πηγάδι (1936), είχε ανοιχτεί ο δρόμος με προσωπική εργασία των κατοίκων είχε κατασκευαστεί το υδραγωγείο, η πλατεία το Ηρώο και το Δημοτικό Σχολείο. Παρότι σε πολλά από τα έργα αυτά η κοινότητα είχε τη μεγαλύτερη συμβολή δεν ήταν ασήμαντη και η βοήθεια της Αδελφότητας.

      Το τωρινό Δ.Σ.(2001) έχει εξαγγείλει την κατασκευή ξενώνα στο χωριό που αν θα πραγματοποιηθεί θα συμπληρώσει τα έργα υποδομής που δίνουν άλλη μορφή στο μικρό αλλά πολύ όμορφο χωριό μας. Όλοι μας οφείλουμε να συστρατευτούμε στην ιστορική πλέον Αδελφότητά μας γιατί κανείς δεν πονάει όσο εμείς αυτό το χώρο με τα κοτρώνια του, τα πουρνάρια και τις γκορτσιές αλλά και τον Αγιάννη του.

Ιωάννης Διον. Γκιώνης
Καθηγητής