Ψάρι Ηραίας - Αρκαδίας

Ευχαριστώ τον τέως πρόεδρο της Αδελφότητας Ψαραίων

Γιωργος Κωνσταντοπουλος

Κ.ΑΝΑΣΤΑΣΟΠΟΥΛΕ ΤΟ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΤΟΝ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΆΦΟ ΚΑΙ ΝΑ ΓΡΑΦΕΙΣ ΤΗΝ ΑΛΉΘΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ.ΟΤΑΝ ΓΡΑΦΕΙΣ ΟΜΩΣ ΑΝΑΚΡΙΒΕΙΕΣ ΚΑΙ ΨΕΜΑΤΑ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΤΟ ΧΕΙΡΌΤΕΡΟ ΣΑΝ ΝΑ ΛΈΜΕ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΆΦΟΣ ΤΟΥ ΚΩΛΟΥ ΑΥΤΌ ΕΚΑΝΕΣ ΕΣΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΙΑΝΟΙΞΗ ΤΟΥ ΔΡΟΜΟΥ ΔΗΜΗΤΣΆΝΑ - ΛΥΚΟΥΡΕΣΗ ΕΓΡΑΨΕΣ ΜΟΝΟ ΨΈΜΑΤΑ ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΦΟΡΕΊΣ ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΥ ΣΟΥ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΜΑΣ ΡΩΤΗΣΕΙΣ ΤΙ ΛΕΜΕ ΚΑΙ ΕΜΕΊΣ ΚΑΙ ΠΩΣ ΟΙ ΨΑΡΑΙΟΙ ΒΟΗΘΗΣΑΝ ΠΟΥ ΕΣΥ ΔΕΝ ΕΝΔΙΑΦΕΡΘΗΚΕΣ ΝΑ ΜΆΘΕΙΣ ΙΣΩΣ ΒΡΙΣΚΟΣΟΥΝ ΣΕ ΛΉΘΑΡΓΟ ΤΩΤΕ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΞΥΠΝΗΣΕΣ.ΓΡΑΦΟΝΤΑΣ Ο ΤΟΤΕ ΠΑΡΕΔΡΟΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΠΟΥΛΟΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ Η ΑΔΕΛΦΌΤΗΤΑ ΚΑΙ Ο ΠΡΌΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΑΔΕΛΦΌΤΗΤΑΣ ΔΗΛΑΔΗ ΕΓΩ ΜΑΣ ΖΗΤΗΣΑΝ ΟΙ ΛΥΚΟΥΡΕΣΑΙΟΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΒΟΉΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΔΥΣΤΥΧΏΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΡΝΗΤΙΚΟΊ!! ΑΥΤΟ ΔΕΊΧΝΕΙ ΤΗΝ ΚΑΤΩΤΕΡΟΤΗΤΑ ΠΟΥ ΣΕ ΔΙΑΚΡΊΝΕΙ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΕΣΕΝΑ ΟΧΙ ΤΟΥΣ ΦΟΡΕΊΣ ΦΙΛΕ ΜΟΥ.ΠΙΣΤΕΨΕ ΜΕ ΔΕΝ ΘΑ ΕΜΠΑΙΝΑ ΣΤΟΝ ΚΟΠΟ ΝΑ ΣΟΥ ΑΠΑΝΤΉΣΩ ΚΑΝ ΟΙ ΨΑΡΑΙΟΙ ΛΕΝΕ ΠΩΣ ΤΑ ΤΑ ΓΡΑΦΕΙ Ο ΒΑΣΊΛΗΣ ΑΣΤΟΝ ΓΕΛΑΝΕ .ΟΜΩΣ ΤΑ ΔΙΑΒΆΖΟΥΝ Κ ΦΙΛΟΙ ΚΑΙ ΞΈΝΟΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΠΙΤΡΈΠΕΤΑΙ ΝΑ ΔΙΑΒΑΖΟΥΝ ΨΈΜΑΤΑ.ΑΠΑΙΤΩ ΦΙΛΕ ΒΑΣΊΛΗ ΝΑ ΒΡΕΙΣ ΤΟΝ ΑΠΟΣΤΟΛΟΠΟΥΛΟ ΤΟΝ ΤΑΣΟ Η ΤΟΝ ΚΟΥΜΟΥΤΣΑΡΗ ΤΟΝ ΤΑΣΟΗ ΤΟΝ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟ ΤΟΝ ΤΆΣΟ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΡΩΤΗΣΕΙΣ ΤΗ ΒΟΉΘΕΙΑ ΜΑΣ ΖΗΤΗΣΑΝ ΚΑΙ ΑΝ ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΘΗΚΑΜΕ ΣΤΟ ΚΑΛΕΣΜΑ ΤΟΥΣ ΠΟΥ ΠΗΓΑΜΕ ΤΙ ΚΑΝΑΜΕ ΕΚΕΙ.ΚΑΙ ΠΟΙΟΙ ΗΤΑΝ ΑΝΤΙΠΡΌΣΩΠΟΙ ΤΗΣ ΑΔΕΛΦΌΤΗΤΑΣ ΨΑΡΑΙΩΝ.ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΕΙΣ ΤΟ ΣΥΝΤΟΜΌΤΕΡΟ ΚΑΙ ΝΑ ΕΠΑΝΑΦΈΡΕΙΣ ΤΗΝ ΑΛΉΘΕΙΑ ΤΟΤΕ ΜΟΝΙ ΘΑ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΗΣΟΥΜΕ ΚΑΙ ΘΑ ΣΕ ΕΝΗΜΕΡΩΣΩ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΑ ΑΛΛΑ ΘΕΜΑΤΑ ΠΟΥ ΣΥΖΗΤΗΣΑΜΕ ΠΑΛΙΑ ΚΑΙ ΚΑΙΝΟΎΡΓΙΑ ΠΟΥ ΑΠΑΣΧΟΛΟΎΝ ΤΟ ΛΥΚΟΥΡΕΣΗ ΚΑΙ ΤΟ ΨΑΡΙ.ΑΝ ΔΕΝ ΤΟ ΚΑΝΕΙΣ ΘΑ ΕΠΑΝΕΛΘΩ ΤΟΤΕ ΚΑΙ ΜΗΝ ΜΟΥ ΚΑΝΕΙΣ ΠΑΡΑΠΟΝΑ.ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΩ ΩΣ ΑΠΕΙΛΗ ΑΛΛΑ ΑΠΟ ΧΡΕΟΣ ΜΟΥ. ΜΕ ΦΙΛΙΚΟΎΣ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΎΣ Ο ΕΠΊΤΙΜΟΣ ΠΡΌΕΔΡΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ Β.ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟ

=========

Σημείωση της σελίδας μας:

Δεν είναι η πρώτη φορά που με βρίζουν με εμπάθεια «φίλοι» και «πατριώτες». Τώρα, η αιτία της εμπαθούς επίθεσης είναι η παράγραφος από το δημοσίευμα που είχα κάνει στις 7.12.2025 και που λέει:

«Ο Τάσος Αποστολόπουλος (αδελφός του αείμνηστου Θύμιου, γενικού διευθυντή του ΕΟΤ), για την ολοκλήρωση του δρόμου αυτού, ζήτησε από χωριά που μπορούν να εξυπηρετηθούν από το έργο αυτό, οικονομική βοήθεια, αλλά τόσο του Σαρακίνι κι άλλο τόσο του Ψάρι, του την αρνήθηκαν. Ειδικότερα για το Ψάρι, ζήτησε βοήθεια τόσο από τον πάρεδρο της Κοινότητας, όσο και από τον πρόεδρο της Αδελφότητας. Η στάση τους όμως ήταν δυστυχώς αρνητική. Τονίζω και πάλι, για εμάς τους Ψαραίους αρκούν μονάχα 13 χιλ. για να πάμε από το χωριό μας στη Δημητσάνα, κάτι ουσιώδες δηλαδή που, οι δικοί μας φορείς δεν έλαβαν καθόλου υπόψη».

Εδώ είναι το λινκ της δημοσίευσης:

http://opsarion.gr/news/928-2025-12-07-12-43-15

Εκείνο μόνο που θέλω να σημειώσω, είναι ότι, και έγκλημα να έκανα, δεν δικαιολογείται τέτοιας μορφής επίθεση από τον επιστολογράφο, ειδικότερα μάλιστα όταν αυτός έχει διατελέσει επί χρόνια πρόεδρος της Αδελφότητας. Εξάλλου, η επίμαχη παράγραφος αναφέρεται σε οικονομική βοήθεια, δεν αναφέρεται σε κάτι άλλο.

Αγνοώ δε τους λόγους που κατατέθηκε σαν σχόλιο η επιστολή αυτή και μάλιστα με χυδαίο περιεχόμενο, από τον πρώην πρόεδρο της Αδελφότητας, ειδικότερα μάλιστα για ένα άρθρο που δεν τον αφορά κάν. 

Opsarion.gr

Τέλη κοιμητηρίου στο Ψάρι

Του ανταποκριτή μας…

Γίνεται γνωστό σε όλους τους συμπατριώτες ότι από τον Δήμο Γορτυνίας, εκδόθηκαν τα τέλη Κοιμητηρίων για τα έτη 2023 και 2024, 20 ευρώ ανά έτος, και στάλθηκε προς όλους η ανάλογη ειδοποίηση.

Για κάποιον που δεν επιθυμεί να διατηρεί οικογενειακό μνήμα στο κοιμητήριο του χωριού, θα πρέπει να το δηλώσει στην Οικονομική Υπηρεσία του Δήμου.

Opsarion. Gr  

Homo- Sapiens  & Τεχνητή Νοημοσύνη
Βιβλιοκρισία

Προ καιρού, ένας γόνος πολιτικής δυναστείας που μαστίζει τον τόπο μας, έλεγε όλο παράπονο: «έχω γράψει τόσα βιβλία αλλά όλοι ασχολούνται με το όνομά μου, για τα βιβλία μου ποτέ δεν έγραψε κάποιος μία κριτική. Καλή ή κακή, τίποτα, Τι δείχνει αυτό; Μάλλον πώς δεν τα διαβάζει κανείς, διότι αν τα διάβαζε, κάτι θα έλεγε, θα έγραφε, δεν θα έμενε μονάχα στο όνομα που φέρω».

Αυτό, πάνω – κάτω ήταν το περιεχόμενο των όσων με πίκρα είπε ο γόνος του νεποτισμού.  Και αυτόματα, σαν τον άκουσα να εκφέρει λόγο πικραμένο, σκέφτηκα ανθρώπους που κάνουν στη ζωή τους ένα επάγγελμα για να βιοποριστούν και παράλληλα ασκούν και το μεράκι, την αγάπη τους, για τη συγγραφή βιβλίων. Αυτοί οι άνθρωποι, σαν κι εμένα ή σαν κι εσάς, έχουν ένα μικρό ή μεγάλο αναγνωστικό κοινό που διαβάζει τα βιβλία. Μπορεί εμείς να μην είμαστε επώνυμοι στο ευρύ κοινό -ευτυχώς δηλαδή-, αλλά είμαστε τυχεροί διότι κάποιοι άνθρωποι, γνωστοί μας ή και άγνωστοι, διαβάζουν τα βιβλία μας, και μερικοί από αυτούς εκφέρουν και την γνώμη τους γι’ αυτά. 

Στη βιβλιοκρισία, δεν είμαι ειδικός, όμως, νιώθω την ανάγκη να γράψω δυό λόγια για βιβλία φίλων που διάβασα, αναγνωρίζοντάς  τους αφενός μεν την αγάπη τους γι’ αυτό που κάνουν και αφετέρου τον κόπο τους, ακόμα και τον χρόνο τους – που κατά τη γνώμη μου, τον διαχειρίζονται με άριστο τρόπο. Επί της ουσίας, είναι σημαντικό να κάνεις πράγματα που σε γεμίζουν στον ελεύθερο χρόνο σου, είτε αυτά λέγονται συγγραφή βιβλίων, είτε ο,τιδήποτε άλλο.

Ο Δημήτρης Μαυραειδόπουλος, είναι ένας από τους ανθρώπους που του αρέσει να γράφει βιβλία, δημόσιες επιστολές στον αθηναϊκό ημερήσιο τύπο, εκφέρει ελεύθερα την γνώμη του και δεν φοβάται. Και αυτός, όπως και όσοι δημόσια γράφουν, «εκθέτει» τον εαυτό του, αυτή όμως η «έκθεση», δεν είναι προϊόν αδυναμίας αλλά δύναμης. Πόσοι άραγε έχουν τη δύναμη αυτή της «έκθεσης;».

Στο τελευταίο του έργο που κυκλοφόρησε προ ολίγων ημερών με τον τίτλο: Homo- Sapiens  & Τεχνητή Νοημοσύνη, μας δίνει, ή μάλλον σε μένα δίνει για να ακριβολογώ, την πεποίθηση ότι οι ηθικοί κανόνες που εντάξαμε στη ζωή μας, πρέπει να αναθεωρηθούν, ή να λειτουργήσουν -όπως γράφει- «σαν κάτι ανάλογο με την Χάρτα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων».

Ο πρωτόγονος άνθρωπος, έδιωξε τη γύμνια του διότι του έφερνε ντροπή, αγωνίζεται για να κερδίσει την αθανασία του, είναι γεμάτος με πάθη, όμως παράλληλα, αρχίζει και θέτει το ερώτημα της ύπαρξης του όταν ατενίζει τον έναστρο ουρανό, διότι αρχίζει και αντιλαμβάνεται πως το άπειρο που τον κυκλώνει έχει άμεση σύνδεση με αυτόν. Το «πάνω και το κάτω», είναι η ίδια η ύπαρξη.

Με γρήγορο βηματισμό ο πρωτόγονος άνθρωπος, ανακαλύπτοντας το τόξο, όπως γράφει, για να εξελιχθεί σε αποτελεσματικό κυνηγό, φτάνει στο σήμερα, στην εποχή της Τεχνητής Νοημοσύνης. Κάθε του ενέργεια στο μεγάλο αυτό διάστημα της πορείας του, σαν σκοπό είχε να βελτιώσει τη θέση του στον Κόσμο. Όμως, κατακτώντας την παγκόσμια κοινότητα η ανθρώπινη εφεύρεση της Τεχνητής Νοημοσύνης, γεννώνται παράλληλα ζητήματα δύσκολα που έχουν να κάνουν με το πως τη χρησιμοποιεί κάποιος. Η ατομική ενέργεια μπορεί με καθαρό τρόπο να ηλεκτροδοτήσει όλο τον πλανήτη, για παράδειγμα, μπορεί όμως και να τον εξαφανίσει αν η χρήση της αλλάξει. Τα ανθρώπινα αυτά εργαλεία με προπομπό σήμερα την Τεχνητή Νοημοσύνη, έχουν τη δυνατότητα για το καλό αλλά και για το κακό. «Τα κράτη έχουν υποχρέωση να την εντάξουν στο χώρο της παιδείας και σε όλες τις βαθμίδες της. Αντί να τρέχουμε πίσω της, να είμαστε στο ίδιο τραίνο -συνοδηγοί- και να διορθώνουμε τυχόν στραβοτιμονιές της», σημειώνει ο συγγραφέας.

Δεν παραλείπει να μας δώσει δείγματα καλής χρήσης αυτής, φέροντας παραδείγματα από τον επαγγελματικό του χώρο, αυτόν της οδοντιατρικής, παραδείγματα με απεικονίσεις και διαγνώσεις.

Στη συνέχεια, κάνει ειδική αναφορά σε 61 γενάρχες του παγκόσμιου πολιτισμού που έδωσαν ώθηση στον άνθρωπο, όταν αυτός βγήκε από τα σπήλαια. Όταν έκανε το άλμα του 1% που τον ξεχώρισε από τον πίθηκο και έγινε έλλογο όν.

Ας κλείσω όμως το σημείωμα αυτό πηγαίνοντας στην αρχή του βιβλίου όπου σημειώνει ο συγγραφέας: «Ο Homo- Sapiens, είναι το μοναδικό έλλογο και ομιλούν θηλαστικό που έρχεται στη γη με τα ελάχιστα φυσικά προσόντα, και παρ’ όλα αυτά όχι μόνο θα καταφέρει να επιζήσει, αλλά θα επικρατήσει χάρη στη λογική, στην απέραντη φαντασία αλλά και στην καλή τύχη. Έρχεται στον κόσμο άκτιστος και χτίζεται μέρα με τη μέρα. Στην ουσία δεν κάνει τίποτα περισσότερο από το να αποκαλύπτει αυτό που είναι κρυμμένο και καταγεγραμμένο στο ξεχωριστό  DNA  της κάθε οντότητας».

Η ένστασή μου εδώ, έγκειται στην «καλή τύχη». Πίσω από την κάθε «τύχη», υπάρχει μία αιτία, αυτή είναι μόνο το αποτέλεσμα. Από συνήθεια όμως το αποτέλεσμα μίας αιτίας το ονομάζουμε τύχη.

Να είναι καλοτάξιδο το καινούργιο βιβλίο του Δημήτρη Μαυραειδόπουλου, ένα βιβλίο που με απόλυτη σαφήνεια, μας δίνει τα υπέρ και τα κατά της Τεχνητής Νοημοσύνης, που όμως είναι το μέλλον. Ή μάλλον, ολόκληρη η ανθρωπότητα βρίσκεται στο μέλλον.

Βασίλης Κ. Αναστασόπουλος  

Λυκούρεση-Δημητσάνα – ένας μοναδικός καινούργιος δρόμος

Πόσοι από εσάς έχετε πάει στον Αρτοζήνο; Στο Μαζαράκι; Στον Ανεμιστό; Στα Κοκάλια; Στου Βασιλιά τ’ αλώνι; Πόσοι από εσάς έχετε ανέβει στις κορφές των δύο αυτών καταπληκτικών βουνών; Πόσοι έχετε κατέβει στις στοές που βρίσκονται στο Μαζαράκι; Ελάχιστοι; Πραγματικά χάνετε!

Όλο αυτό το ορεινό σύμπλεγμα της Ηραίας, είναι απείρου κάλλους, μοναδικό. Από αυτόν τον ορεινό όγκο, υδρεύεται ολόκληρη η Ηραία, ορεινή και πεδινή. Μέχρι πρότινος, ελάχιστοι δρόμοι οδηγούσαν στον ευλογημένο αυτό τόπο με τα μεγάλα σταροχώραφα, τα τρία μεγάλα κεφαλάρια, τις μικρές βρύσες, την αρχή για το φαράγγι της Γκούρας. Από τον μεγαλοπρεπή αυτόν βραχώδη όγκο, συλλέγονται τα νερά από τις βροχές, στραγγίζονται τα χιόνια και οι πάγοι και μέσω υπόγειων διαδρομών ξεπηδάνε στην πεδινή Ηραία μεγάλα κεφαλάρια όπως, του Γκολέμη, του Καρατζά, της Παναγιάς,

Δεκάδες ρέματα γεννιούνται και φιλοξενούν τα νερά των βουνών αυτών και κατευθύνονται δυτικά προς την Ηραία, ανατολικά προς Μαλάσοβα, νότια προς Δημητσάνα και Λούσιο ποταμό, βόρεια προς την Γκούρα. Οργιάζει η φύση, κυριολεκτικά, στην ορεινή και άγνωστη Ηραία.

Οι Ψαραίοι τις παλιές εποχές, όταν πήγαιναν για τη Δημητσάνα και τη Ζάτουνα, ακολουθούσαν μετά τα Πετρουλαϊκα, το μονοπάτι στη νότια πλαγιά του ογκώδους Μαζαρακίου, και από εκεί έπεφταν στο Βουρλάγκαδο.

Οι Λυκουρεσαίοι για να πάνε στη Δημητσάνα, ανέβαιναν από το χωριό τους και περνούσαν κοντά από την πηγή στο Βιζίτσι, έπιαναν τον Ανεμιστό, κατέβαιναν στου Βασιλιά τ’ αλώνι και έπεφταν στη χαράδρα που έβγαινε στον Λούσιο ποταμό. Σήμερα, πατώντας με ακρίβεια πάνω στο παλιό μονοπάτι, άνοιξαν αυτοκινητόδρομο που σε δέκα-δώδεκα λεπτά (10-12 λ.) διασχίζουν μόλις οκτώ χιλιόμετρα (8 χιλ.) και φτάνουν στη Δημητσάνα. Τεράστιο το κέρδος σε χρόνο και χρήμα.

Αυτός ο καινούργιος δρόμος, εξυπηρετεί φυσικά το χωριό Λυκούρεση, εξυπηρετεί όμως άμεσα και εμάς, όπως και τα χωριά Παλούμπα και Σαρακίνι. Αρκεί μόνο να σκεφτούμε ότι εμείς από την Δημητσάνα μέχρι το χωριό μας, θα διανύσουμε μονάχα 13 χιλ. σε 20 λ. της ώρας περίπου.

Το καλοκαίρι που μας πέρασε ο δρόμος αυτός ήταν πλήρως λειτουργικός ακόμα και για χαμηλά αυτοκίνητα (όπως το δικό μου για παράδειγμα) κι ας είναι χωματόδρομος, τόσο καλά φτιαγμένος είναι. Ο εργολάβος του έργου, το καλοκαίρι δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει δύο τεχνικά έργα, με αποτέλεσμα, αυτή την περίοδο, την χειμερινή, σε δύο σημεία του, έχει μερικές δυσκολίες. Όταν όμως θα ανοίξει ο καιρός, θα ολοκληρωθούν τα δύο ημιτελή έργα και ο δρόμος θα γίνει στέρεος για κάθε εποχή και με όλες τις δύσκολες καιρικές συνθήκες.

Πρωτεργάτες του μεγάλου αυτού έργου, είναι ο Τάσος Αποστολόπουλος (είναι νομίζω και πρόεδρος του συλλόγου των Λυκουρεσαίων), ο Τάσος Φωτόπουλος και ο Κώστας Κομνηνός, άπαντες από Λυκούρεση. Η ιδιωτική αυτή πρωτοβουλία είχε μεγάλο κόστος που ξεπέρασε τις 60 χιλ. ευρώ, αλλά σκοπός των ανθρώπων αυτών είναι, ο δρόμος να ασφαλτοστρωθεί. Και επειδή είναι πραγματικά μεγάλοι Εργάτες και πασχίζουν με θέρμη για το χωριό τους, πιστεύω ακράδαντα ότι θα τα καταφέρουν μέχρι το τέλος.

Ο Τάσος Αποστολόπουλος (αδελφός του αείμνηστου Θύμιου, γενικού διευθυντή του ΕΟΤ), για την ολοκλήρωση του δρόμου αυτού, ζήτησε από χωριά που μπορούν να εξυπηρετηθούν από το έργο αυτό, οικονομική βοήθεια, αλλά τόσο του Σαρακίνι κι άλλο τόσο του Ψάρι, του την αρνήθηκαν. Ειδικότερα για το Ψάρι, ζήτησε βοήθεια τόσο από τον πάρεδρο της Κοινότητας, όσο και από τον πρόεδρο της Αδελφότητας. Η στάση τους όμως ήταν δυστυχώς αρνητική. Τονίζω και πάλι, για εμάς τους Ψαραίους αρκούν μονάχα 13 χιλ. για να πάμε από το χωριό μας στη Δημητσάνα, κάτι ουσιώδες δηλαδή που, οι δικοί μας φορείς δεν έλαβαν καθόλου υπόψη.

Ο δρόμος έγινε όμως διότι πέραν των τριών προαναφερθέντων, κι άλλοι Λυκουρεσαίοι και μη, βοήθησαν ο καθένας τους στο μέτρο του δυνατού και ολοκληρώθηκε ένα μεγάλο έργο. Οι, Τάσος Αποστολόπουλος, Τάσος Φωτόπουλος, Κώστας Κομνηνός και όσοι ακόμα στάθηκαν οικονομικοί χορηγοί στην αποπεράτωση του μεγάλου και σπουδαίου αυτού έργου, αξίζουν πολλών συγχαρητηρίων.

Τους ευχόμαστε Καλή συνέχεια στο έργο τους που πέραν των άλλων, διασχίζει έναν καταπληκτικό ορεινό χώρο, άγριο, μοναδικό και εντελώς άγνωστο.

Βασίλης Κ. Αναστασόπουλος

====

Σημείωση: ανοίξτε το GoogleEarthκαι δείτε ολόκληρη τη διαδρομή του δρόμου αυτού.

Ἀναζητῶντας τὴν κλεῖδα στίς Πρωινὲς Διαδρομές

Πρωὶ εἶναι καὶ διαβάζω ἀπὸ τὴν ἀρχὴ πάλι -γιὰ δεύτερη φορά-, τὸ βιβλίο τοῦ Werner Heisenberg[1] «Φυσικὴ καὶ Φιλοσοφία». Εἶναι ἀπίστευτος ὁ τρόπος ποὺ αὐτὸς ὁ ἐπιστήμονας παντρεύει τὴν κβαντομηχανικὴ μὲ τὴν ἀρχαία ἑλληνικὴ καὶ προσωκρατικὴ κυρίως πραγματεία. Στὴ θεωρία τῶν κβάντων καὶ τῆς ἀτομικῆς φυσικῆς, ἀναφέρει ἕν τάχει: «Ἡ ἔννοια τοῦ ἀτόμου εἶναι πολὺ παλιότερη ἀπὸ τὴ φυσικὴ ἐπιστήμη τῆς νεότερης ἐποχῆς. Ἔχει τὴν πηγή της στὴν ἀρχαία ἑλληνικὴ φυσικὴ φιλοσοφία καὶ σ’ αὐτὴ τὴν πρώιμη περίοδο ἦταν ἡ κεντρικὴ ἔννοια τοῦ ὑλισμοῦ, ποὺ διδάχθηκε ἀπὸ τὸν Λεύκιππο καὶ τὸν Δημόκριτο. Ἀπὸ τὴν ἄλλη μεριὰ ἡ σύγχρονη ἑρμηνεία τῶν ἀτομικῶν φαινομένων μικρὴ μόνον ὁμοιότητα διατηρεῖ ἀπὸ τὴν πρώιμη ὑλιστικὴ φιλοσοφία. Μπορεῖ μάλιστα νὰ πεῖ κανείς, ἀντίστροφα, πὼς ἡ σύγχρονη ἀτομικὴ φυσικὴ ἔχει ἐκτρέψει τὴ φυσικὴ ἐπιστήμη ἀπὸ τὴν ὑλιστικὴ κατεύθυνση, ποὺ εἶχε πάρει τὸν 19ο αἰῶνα. Γι’ αὐτὸ ἔχει ἐνδιαφέρον νὰ συγκρίνουμε τὴν ἐξέλιξη τῆς ἑλληνικῆς φυσικῆς φιλοσοφίας πρὸς τὴν ἔννοια τοῦ ἀτόμου μὲ τὴ σημερινὴ σημασία αὐτῆς τῆς ἔννοιας στὴ σύγχρονη φυσική».  

Ὄχι μόνο ὁ Werner Heisenberg ἀλλὰ ὅλοι σχεδὸν οἱ σύγχρονοι ἐπιστήμονες -τοῦ 20ου καὶ 21ου αἰῶνα- ὅταν μιλᾶνε γιὰ φυσικὴ καὶ κβαντομηχανική, ἀνατρέχουν στὴ πηγή, δηλαδὴ στοὺς Ἕλληνες προσωκρατικούς. Στὸ σημεῖο αὐτό, ἀναρωτιέμαι ἐμεῖς οἱ Ἕλληνες, τί διδαχτήκαμε ἀπὸ τὴν ἑλληνικὴ παιδεία γιὰ ὅλους αὐτοὺς τοὺς φιλοσόφους ποὺ οἱ «βάρβαροι», ὄχι μόνο τοὺς ἔχουν διαβάσει ὅλους, κυρίως ἔχουν ἐμβαθύνει στὸν Λόγο τους. Τίποτα δὲν διδαχτήκαμε, διότι τὸ πολιτικὸ σύστημα ποὺ ἔχει δημιουργήσει ἕνα παράτυπο καθεστὼς ἀπὸ τὸν θάνατο τοῦ Καποδίστρια κι ἐντεῦθεν, μᾶς θέλει ὄχι μόνο ἀγράμματους ἀλλὰ περισσότερο, μᾶς θέλει ἀποκομμένους ἀπὸ τὴ γνώση τοῦ παρελθόντος.  

Ἀναρωτιέμαι, πόσο διαφορετικὴ θὰ ἦταν ἡ ζωή μας καὶ φυσικὰ ἡ νοοτροπία μας, ἂν εἴχαμε ἐμπλακεῖ ἀπὸ μικροὶ μέσα σὲ αὐτὸ τὸν πλοῦτο τῆς γνώσης πού, τὴν ἐπικαλούμαστε μὲ στόμφο ἀλλὰ ἐντελῶς ἐπιδερμικά, Ἐπὶ τῆς οὐσίας, ἀγνοοῦμε τοὺς προσωκρατικοὺς καὶ μαθαίνουμε γρήγορα καὶ εὔκολα νὰ προσκυνᾶμε λείψανα ἁγίων καὶ ν’ ἀντιμαχόμαστε μέσῳ τῶν ἰδεολογιῶν, θέλοντας ὁ καθένας μας μὲ τὸν τρόπο του νὰ ὑπερισχύσει ἔναντι τοῦ ἄλλου. Οἱ ἔννοιες «γίγνεσθαι», «τοῦ Ἑνὸς» καὶ πόσες ἀκόμα, μᾶς εἶναι ἄγνωστες λέξεις.  

Τὸ πολιτικὸ σύστημα μᾶς ἀπέκοψε ἀπὸ τὴν ἀρχαία ἑλληνικὴ γλῶσσα μὲ τὸ πρόσχημα πὼς εἶναι νεκρή, τὸ πολυτονικὸ σύστημα γραφῆς καταργήθηκε διότι ἀκόνιζε τὸ μυαλό, ὅπου κι ἂν στρέψεις τὴ ματιά σου κυριαρχεῖ ὁ ραγιαδισμὸς ποὺ μᾶς θέλει ὑπηκόους καὶ ὄχι πολῖτες. Κι ἐμεῖς ὅλη αὐτὴ τὴν πτώση καὶ τὴν παρακμή, τὴν δεχτήκαμε σὰν κάτι φυσιολογικὸ ἐνῷ δὲν εἶναι. Εἶναι ἐντελῶς ἄρρωστο νὰ ἀπουσιάζει ἀπὸ τὴ ζωή μας ἡ κριτικὴ σκέψη, αὐτὸ δηλαδὴ τὸ ἐργαλεῖο ποὺ ὀξύνει τὸ μυαλὸ καὶ στὴ θέση της νὰ παίζει κυρίαρχο ρόλο ἡ γνώμη τῶν ἄλλων. Δηλαδὴ ἡ μὴ γνώση.  

Ἕνας, ἢ μᾶλλον, ὁ κύριος λόγος τῆς παγκόσμιας παρακμῆς ποὺ εἶναι διάχυτη στὴ ζωή μας, εἶναι ἡ «κλεῖδα», αὐτή, ποὺ ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τοῦ Πυθαγόρα καὶ ὕστερα, σταδιακά, «ἐξαφανίστηκε». Ὅταν ὡριμάσουμε ὡς ἄνθρωποι καί ὡς ἀνθρωπότητα, ἴσως νὰ ἐμφανιστεῖ ἔκ νέου γιὰ νὰ προχωρήσει ἡ ζωὴ πρὸς τὸν πραγματικὸ σκοπό της.

Ἀσφαλῶς καὶ ὁ ἀκραῖος ὑλισμὸς ποὺ διαφεντεύει τὰ πάντα σήμερα, δὲν εἶναι ὁ σκοπὸς ἀλλὰ κάτι ἄλλο, πολὺ πέρα ἀπὸ αὐτόν ...  

Βασίλης Κ. Ἀναστασόπουλος