Ψάρι Ηραίας - Αρκαδίας

Τα "θεία δώρα" του Ηρακλή ...

• 
• 

Λεπτομέρειες

Δημοσιεύτηκε στις Τετάρτη, 09 Αυγούστου 2017 07:19

Εμφανίσεις: 2875

--- «Το όνομά σου;»

Ηρακλής, απάντησε. Μου είπαν ότι σημαίνει το κλέος της Ήρας, την ακτινοβολία και τη λάμψη της ψυχής.

Ο πατέρας μου είναι θείος. Δεν τον γνωρίζω, αλλά μέσα μου γνωρίζω ότι είμαι γιός του. Η μητέρα μου είναι γήινη. Τη γνωρίζω καλά και με έκανε αυτό που βλέπεις. Επίσης, είμαι δίδυμος. Υπάρχει κι άλλος σαν εμένα. Τον ξέρω καλά κι όμως δεν τον ξέρω. Ο ένας είναι από τη γη, γήινος, ο άλλος είναι γιός του Θεού.

--- «Ποια είναι η εκπαίδευσή σου Ηρακλή; Τι μπορείς να κάνεις και πώς διδάχθηκες;»

Σε κάθε επίτευγμα είμαι ειδικός, διδάχθηκα καλά, εκπαιδεύθηκα καλά, καθοδηγήθηκα καλά κι έμαθα καλά. Γνωρίζω όλα τα βιβλία κι όλες τις τέχνες και τις επιστήμες, οι μόχθοι του ανοικτού πεδίου μου είναι γνωστοί, καθώς και η επιδεξιότητα εκείνων που έχουν τα μέσα να ταξιδεύουν και να γνωρίζουν ανθρώπους.

Γνωρίζω τον εαυτό μου σαν άνθρωπο που σκέπτεται, νιώθει και ζει. Ένα πράγμα πρέπει να σου πω κι αυτό για να μη σ’ εξαπατήσω. Δεν είναι πολύς καιρός που σκότωσα όλους όσους με δίδαξαν στο παρελθόν. Σκότωσα τους δασκάλους μου και στην αναζήτηση της ελευθερίας είμαι πια ελεύθερος.

--- Αυτό ήταν πράξη σοφίας και μπορείς πια να στέκεις ελεύθερος. Προχώρησε τώρα στο έργο και να θυμάσαι ότι στην τελική στροφή του τροχού θα έλθει το μυστήριο του θανάτου. Μην το ξεχνάς. Ποια είναι η ηλικία σου;

Είχαν περάσει δεκαοχτώ καλοκαίρια όταν σκότωσα το λιοντάρι κι από τότε φορώ το δέρμα του. Στα είκοσι ένα συνάντησα τη γυναίκα μου. Σήμερα στέκω τριπλά ελεύθερος – ελεύθερος απ’ τους πρώτους δασκάλους μου, ελεύθερος απ’ το φόβο του φόβου και πραγματικά ελεύθερος από κάθε επιθυμία.

--- Μην κομπάζεις, αλλά δείξε μου τη φύση αυτής της ελευθερίας που νιώθεις και απόδειξέ μου την ελευθερία σου και τη βαθιά σου επιθυμία να υπηρετείς.

Ο Ηρακλής αποσύρθηκε και κάλεσε τους Θεούς που ήλθαν κι έδωσαν τα δώρα τους και λόγια σοφίας επειδή γνώριζαν τα καθήκοντα του και τους κινδύνους του Δρόμου.

Η Αθηνά του έδωσε ένα χιτώνα που η ίδια είχε υφάνει, ένα χιτώνα που του ταίριαζε, σπάνιας και λεπτής ομορφιάς. Τον φόρεσε με θρίαμβο και περηφάνεια, θριαμβολογώντας στη νιότη του που έπρεπε να δείξει ποιος είναι.

Ο Ήφαιστος σφυρηλάτησε ένα χρυσό θώρακα για τον Ηρακλή, για να προφυλάσσει την καρδιά του, την πηγή της ζωής και της δύναμης. Ζώστηκε το χρυσό αυτό δώρο κι έτσι προστατευμένος ο νέος μαθητής ένιωσε ασφαλής. Έπρεπε ν’ αποδείξει τη δύναμή του.

Ήρθε κι ο Ποσειδώνας με ένα ζευγάρι άλογα και τα έδωσε με χαλινάρια στον Ηρακλή. Ήρθαν κατευθείαν απ’ τον τόπο των υδάτων και είχαν σπάνια ομορφιά και αναμφισβήτητη δύναμη. Και ο Ηρακλής ευχαριστήθηκε, γιατί έπρεπε ν’ αποδείξει τη δύναμή του να καβαλικεύει τα δίδυμα άλογα.

Με όμορφα λόγια και λαμπρή ευφυΐα ήρθε ο Ερμής, φέρνοντας ένα σπαθί με σπάνιο σχέδιο, που το έδωσε σε ασημένια θήκη στον Ηρακλή. Το έδεσε στη μέση του Ηρακλή, ζητώντας του να το διατηρεί κοφτερό και λαμπρό. «Πρέπει να χωρίζει και να κόβει», είπε ο Ερμής «και πρέπει να κινείται με ακρίβεια και την απαιτούμενη επιδεξιότητα». Κι ο Ηρακλής τον ευχαρίστησε με λόγια χαράς. Έπρεπε ν’ αποδείξει την επιδεξιότητα για την οποία καυχιόταν.

Με τον ήχο σαλπίγγων και ορμητικά ποδοκροτήματα άστραψε το άρμα του Θεού Ηλίου. Ήρθε ο Απόλλων και με το φως και τη χάρη του επευφήμησε τον Ηρακλή, δίνοντάς του ένα τόξο, ένα φωτεινό τόξο. Από εννέα ορθάνοιχτες Πύλες πρέπει να περάσει ο μαθητής πριν αποκτήσει αρκετή επιδεξιότητα για να τεντώσει το τόξο. Τόσο χρόνο χρειάζεται για ν’ αποδειχθεί Τοξότης. Κι όμως όταν του δόθηκε το δώρο, ο Ηρακλής το πήρε με εμπιστοσύνη στη δύναμή του, μια δύναμη ακόμη αναπόδεικτη.

Κι έτσι στάθηκε αρματωμένος. Έπαιζε μπροστά στους θεούς κι έδειχνε την παλληκαριά του, καυχώμενος για τη δύναμή του. Ξαφνικά σταμάτησε και σκέφθηκε για πολύ, έπειτα έδωσε τα άλογα σ’ ένα φίλο να τα κρατά, το σπαθί σ’ έναν άλλο και το τόξο σ’ έναν τρίτο. Και τρέχοντας, εξαφανίσθηκε στο γειτονικό δάσος.

Οι θεοί περίμεναν την επιστροφή του με απορία και αμηχανία για την παράξενη συμπεριφορά του. Γύρισε από το δάσος, κρατώντας ψηλά ένα ξύλινο ρόπαλο κομμένο από ένα ρωμαλέο ζωντανό δένδρο.

«Αυτό είναι δικό μου», φώναξε, «κανείς δε μου το έδωσε. Αυτό μπορώ να το χρησιμοποιήσω με δύναμη. Θεοί παρακολουθήστε τα μεγάλα έργα μου».

Και τότε προχώρησε στους άθλους ...

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Opsarion.gr