Ψάρι Ηραίας - Αρκαδίας

Τα δίκτυα ύδρευσης της ορεινής Ηραίας

Λεπτομέρειες

Δημοσιεύτηκε στις Δευτέρα, 16 Σεπτεμβρίου 2013 19:09

Εμφανίσεις: 2711

Tο πόσιμο νερό της ορεινής Ηραίας

     Γνωρίζει ο κάτοικος της ορεινής Ηραίας τι νερό πίνει; Από πού έρχεται στο δίκτυο του; την ποιότητά του;

     Θα απαντήσω με ένα μεγάλο «ΟΧΙ» και στα τρία ερωτήματα. Και δεν περιμένω να ξέρει για το νερό του σπιτιού του ο κάθε ένας από εμάς, τη στιγμή που και ο ίδιος ο Δήμος Γορτυνίας αγνοεί εντελώς και αυτή ακόμα την ύπαρξη των νερών.

     Τα χωριά Λυσσαρέα, Σαρακίνι, Παλούμπα, Κοκκινοράχη και Όχθια, υδρεύονται από τη πηγή «Χαλικόβρυση». Το χωριό Ψάρι από τη πηγή «Βιζίτσι» και το χωριό Λυκούρεσι από τη πηγή «Μαζαράκι». Και οι τρεις αυτές πηγές, βρίσκονται πάνω από το χωριό Λυκούρεσι, προς τα ανατολικά του.

     Ειδικότερα για τα χωριά που υδρεύονται από τη Χαλικόβρυση, και συγκεκριμένα, τα χωριά Όχθια και Κοκκινοράχη, παίρνουν το νερό στο δίκτυο τους από λάστιχα (ναι, λάστιχα) που βρίσκονται στην άκρη των δρόμων. Τα υπόλοιπα χωριά και των τριών δικτύων, λαμβάνουν το νερό τους αφού αυτό περάσει μέσα από αμιαντοσωλήνες πολλών χιλιομέτρων. Ο καρκίνος δηλαδή τρέχει μέσα στα σπίτια μας.

     Ένας καρόδρομος (κυριολεκτικά) που αρχίζει από το χωριό Λυκούρεσι, συνδέεται με τις πηγές που βρίσκονται σχεδόν στον ίδιο υδροφόρο ορίζοντα – με εξαίρεση τη πηγή Μαζαράκι που μάλλον βρίσκεται κάπως ψηλότερα. Ο δρόμος αυτός ανοίχθηκε για πρώτη φορά επί δημαρχίας Σταύρου Χριστόπουλου τα πρώτα χρόνια της θητείας του. Από τότε μέχρι σήμερα, που έχουν περάσει πάνω από 10 χρόνια, ο δρόμος αυτός ποτέ δεν συντηρήθηκε, ποτέ δεν είδε βαρύ μηχάνημα για τον καθαρισμό του. Δεδομένων των πολύ δύσκολων καιρικών συνθηκών στη περιοχή των πηγών, ο δρόμος όχι μόνο έχει διαλυθεί αλλά έγινε πλέον πάρα πολύ επικίνδυνος ακόμα και για ισχυρά αυτοκίνητα με τετρακίνηση.

     Και οι τρεις πηγές βρίσκονται σε άθλια κατάσταση και σε λίγο καιρό θα χαθούν από τη πυκνή βλάστηση που σκεπάζει ανεμπόδιστη κάθε τι. Τα φρεάτια των δικτύων βρίσκονται σε ακόμα χειρότερη μοίρα, βρώμικα, διαλυμένα, σπασμένα, με αποτέλεσμα, το νερό το πολύ να χάνεται στη διαδρομή του δικτύου και να μην φτάνει ποτέ στα σπίτια.

    Ούτε λόγος φυσικά για την καθαρότητα και ποιότητα του νερού όταν αυτό περνά από συμπληγάδες βρώμας και κάθε μικροοργανισμού που ελεύθερα εισχωρεί στα διαλυμένα και παρατημένα δίκτυα.

     Εντυπωσιακό είναι το γεγονός ότι ο αρμόδιος Δήμος αδιαφορεί, δεν υπάρχει καν σαν αρμόδιος φορέας ώστε να αναλάβει τον καθαρισμό των πηγών και των δικτύων, να ασφαλίσει την ποιότητα του νερού προς όφελος των κατοίκων του, να συντηρήσει τον μοναδικό δρόμο των πηγών, να αλλάξει εν τέλει τον καρκινογόνο αμίαντο των 20 χιλ περίπου.

     Εξίσου εντυπωσιακό είναι το γεγονός της πλήρους αδιαφορίας των δημοτικών συμβούλων της Ηραίας Μαρίνας Διαμαντοπούλου, Ελένης Θανοπούλου, Γιάννη Παπανάστου, Διονύση Παρασκευόπουλου – αλλά και των υπολοίπων ανύπαρκτων δημοτικών συμβούλων της αντιπολίτευσης και των άλλων παρατάξεων.

     Ειδικότερα από τις κυρίες Διαμαντοπούλου και Θανοπούλου που κατοικούν στην ορεινή Ηραία θα περίμενε κανείς να ασχοληθούν ενδελεχώς με το σοβαρότατο πρόβλημα της υδροδότησης της ορεινής Ηραίας. Αλλά  φαίνεται ότι είναι ανίκανες να καταγράψουν τα πραγματικά προβλήματα, να τα αξιολογήσουν και να απαιτήσουν από την δημοτική αρχή την άμεση επίλυσή τους. Εκτός και αν δεν μπορούν. Οπότε, η λύση που έχουν είναι η παραίτησή τους. Να σώσουν και την αξιοπρέπειά τους.

     Μα καλά, την εποχή αυτή της κρίσης και της ανέχειας ζητάς και συ έργα από ένα Δήμο που δεν έχει πόρους; Ίσως να απαντήσει αβίαστα και επιπόλαια κανείς. Ναι, έργα υποδομής, όχι έργα βιτρίνας στα οποία ο Δήμος σπαταλά άφθονο χρήμα. Και ειδικότερα για το νερό, υπάρχουν ευρωπαϊκά προγράμματα στα οποία μπορούν να ενταχθούν ολοκληρωμένες μελέτες για αλλαγές όλων των σάπιων (κυριολεκτικά) δικτύων. Αλλά μελέτες που να γίνουν έργα και όχι να μπουν στο αρχείο.

Βασίλης Αναστασόπουλος

Υγ: το θέμα του νερού θα απασχολήσει επί μακρόν τη σελίδα μας.

Μέσα από το άρθρο αυτό, καλώ τις κυρίες Διαμαντοπούλου και Θανοπούλου να επισκεφτούμε μαζί τις πηγές. Όχι μόνο για να δούν που είναι (που δεν ξέρουν), αλλά για να αντιληφθούν το μέγεθος του σοβαρότατου προβλήματος.