Ψάρι Ηραίας - Αρκαδίας

Σαρακινόβρυση - η ολική καταστροφής αιώνιας βρύσης

Λεπτομέρειες

Δημοσιεύτηκε στις Σάββατο, 04 Ιανουαρίου 2014 08:04

Εμφανίσεις: 2868

Η Σαρακινόβρυση διοικητικά ανήκε στον οικισμό Σαρακίνι Ηραίας Αρκαδίας. Μετρούσε πολλούς αιώνες ζωής και ξεδιψούσε όχι μόνο τους κατοίκους από το Σαρακίνι αλλά όλους εκείνους που χρησιμοποιούσαν επίσης τον οδικό άξονα για να πάνε στα κεφαλοχώρια της Γορτυνίας Δημητσάνα, Λαγκάδια, Βυτίνα, ή ακόμα και στους νερόμυλους της περιοχής όπως στον Μύλο του Θύμιου στην Λυσσαρέα, ή ακόμα μακρύτερα στον Μύλο στις Μαυράδες στο Λαγκαδινό Ρέμα (Τουθόα).

Τους περασμένους αιώνες και ειδικότερα την οθωμανική περίοδο, υπήρχαν σχετικά κοντά της τα περίφημα «σαρακινέϊκα αλώνια» χωμάτινα στην κατασκευή τους, και σε αυτά συγκέντρωνε την Δεκάτη ο τούρκος αγάς της περιοχής από τα γύρω χωριά, αφού η κύρια παραγωγή τους ήταν τα στάρια τα ξηρικά, άριστα μάλιστα σε ποιότητα.

Τα γειτονικά χωριά Λυσσαρέα και Ψάρι είχαν άμεση πρόσβαση στην βρύση. Και τα παλιά χρόνια πλάστηκαν πολλοί μύθοι με νεράιδες της βρύσης και άλλα ξωτικά των πηγών. Στην παράδοση αναφέρεται και η ύπαρξη Χανιού που ξεκούραζε τους πεζοπόρους και τους αγωγιάτες στις μακρινές τους πορείες πάνω στους παλιούς οδικούς άξονες.

Η Σαρακινόβρυση, μαζί με τις πηγές Κορτσακλιάτα, Μποστάνι, Βουλωμένη και Κρυορή, ξεδίψασε και έδωσε ζωή στους κατοίκους του Σαρακινίου τις δύσκολες εποχές της επιβίωσης.

Θα μπορούσε κάλλιστα η βρύση αυτή να χαρακτηριστεί μνημείο της φύσης, αφού οροθέτησε με το όνομά της τον χώρο, και έγινε σημείο αναφοράς της ντόπιας παράδοσης.  Θα μπορούσε να αναδειχθεί πάλι η βρύση αυτή με ελάχιστους δημόσιους πόρους, αφού εκείνα που είχε ανάγκη ήταν ένας καλός καθαρισμός από τα χόρτα που την έπνιγαν, μία καλλιέργεια συλλογής των νερών της, το μεράκι ενός τεχνίτη για τα πέτρινα πεζουλάκια της και τις ξερολιθιές του χώρου της.  Και θα έλαμπε πάλι η πέτρινη[i] καρούτα της να δίνει τη δροσιά της σε όσους την αποζητούσαν.

Όμως όχι, στην πολιτισμένη Ελλάδα του 2014 η βρύση δεν είχε θέση στον φυσικό της χώρο. Και ένα βαρύ όχημα (μπουλντόζα) καθοδηγούμενο από κάποιον ντόπιο, άνοιξε δρόμο, έφτασε στην βρύση και την εξαφάνισε! Ο λόγος; Προφανής! Στο όνομα της ανάπτυξης. Γιατί το βαρύ όχημα άνοιξε τον χώρο, έφτιαξε ένα πλάτωμα για να μπορούν να πηγαίνουν αυτοκίνητα. Ίσως στα μελλοντικά σχέδια των καταστροφέων να βρίσκεται μία τσιμεντένια πλατεία, ένα καφέ μπάρ, ποιος ξέρει….

Αν αγαπούσαν την φύση και τα μνημεία της μερικοί συνάνθρωποί μας, θα καθάριζαν το παλιό μονοπάτι που οδηγούσε στην βρύση, θα ανάπλαθαν τον χώρο με υλικά της περιοχής, και ο επισκέπτης, ο πεζοπόρος της εποχής μας, ο φυσιολάτρης και ο οποιοσδήποτε ήθελε, κάνοντας έναν ωραιότατο περίπατο θα γευόταν τις ομορφιές της Σαρακινέίκης βρύσης. Αλλά φαίνεται ότι και οι «φυσιολάτρες» της περιοχής έχουν μπερδέψει την έννοια «Φύση» και δεν την σέβονται.

Στην ολική καταστροφή της αιώνιας βρύσης, θα μπορούσε το Δασαρχείο Βυτίνας να έλεγε όχι. Αλλά στάθηκε αδιάφορο.

Οι φωτογραφίες της Σαρακινέϊκης βρύσης είναι από το «Σαρακίνι Ηραίας» του Facebook.

Φωτό 1

Φωτό 2

Βασίλης Αναστασόπουλος