Βρίσκεστε εδώ: Home Τελευταία Νέα Η Δεξαμενή του χωριού μας … και το παράλογο

Η Δεξαμενή του χωριού μας … και το παράλογο

  • Εκτύπωση
Λεπτομέρειες
Δημοσιεύτηκε στις Σάββατο, 27 Σεπτεμβρίου 2014 23:17
Εμφανίσεις: 2428

Πριν πολλά χρόνια (40, 50, δεν γνωρίζω με ακρίβεια), ένας ομογενής Ψαραίος, είχε την καλοσύνη, την διάθεση, την χαρά, να προσφέρη στον Αγιάννη ένα καινούριο καμπαναριό.  Η εκκλησιαστική επιτροπή, δύο πράγματα μπορούσε να πει στον δωρητή τότε: να κτίσει ένα καμπαναριό δίπλα στην εκκλησία, ή αν αυτός δεν ήθελε κάτι τέτοιο, να του πει πως θα ήταν καλύτερα να διαθέσει τα χρήματά του σε κάποιο άλλο έργο της εκκλησίας, διότι το καμπαναριό εκείνο αποτελούσε ενιαίο σύνολο με το οικοδόμημα. Αντί όμως αυτών των λογικών, προτίμησε η επιτροπή να γκρεμίσει το αριστούργημα εκείνο, και στη θέση του να ξεπροβάλει ένα μόρφωμα από μπετόν. Αυτό που βλέπουμε σήμερα στον Αγιάννη. Η προσφορά και η καταστροφή.

Πριν από χρόνια πάλι, ο παπάς του χωριού μας, επειδή δεν μπορούσε να κυκλοφορήσει στο ιερό της εκκλησίας με άνεση!, απαίτησε από την εκκλησιαστική επιτροπή, να διαλύσει το πλακόστρωτο και να το αντικαταστήσει με ένα «ωραιότατο» πλακάκι. Αντί η επιτροπή να διαφυλάξει σαν κόρη οφθαλμού τον Αγιάννη μας και να πει του παπά: αυτό έχουμε και δεν το αλλάζουμε, αν δεν σου αρέσει παπά, πήγαινε στο καλό, δημιούργησε στο ιερό ένα σύγχρονο έκτρωμα, λαμπερό και τρισάθλιο.

Τώρα τελευταία κάποιος ειδήμων, αντικατέστησε μία σπασμένη πέτρα από το πλακόστρωτο της εκκλησίας με πλακάκι! Αλήθεια, δεν τον είδε κανείς αυτόν τον άνθρωπο να τον σταματήσει;

Ένα άλλο αίσχος είναι οι τουαλέτες κάτω από την εκκλησία. Προχειροφτιαγμένες και κακόγουστες, με «ωραιότατο» τσίγκο. Δείγμα κακογουστιάς και όχι μόνο.

Οι Ψαραίοι, είναι άνθρωποι φιλότιμοι, της προσφοράς. Δίνουν από το υστέρημά τους ή το περίσσευμα τους. Διαθέτουν πέραν αυτών και προσωπική εργασία, υλικά, και λοιπά χρήσιμα στην Κοινότητα. Ότι μπορεί ο καθένας.

Ζητήθηκε από την οικογένεια των αδελφών Μαυραειδόπουλων να παραχωρήσουν ένα μέρος του τόπου τους για την κατασκευή νέας  δεξαμενής νερού. Η οικογένεια αυτή, προσφέρει στην Κοινότητα ποικιλοτρόπως. Μάλιστα, η θέση της υπάρχουσας δεξαμενής νερού πάνω από την κατοικία τους, ήταν δική τους προσφορά πριν από 60 περίπου χρόνια. Με χαρά διέθεσαν και πάλι για την Κοινότητα και οφείλουμε να αναγνωρίσουμε όλοι μας την δωρεά τους.

Ο Φορέας[i] που ζήτησε τον τόπο για την ανοικοδόμηση δεξαμενής νερού, είναι η Αδελφότητα Ψαραίων. Ή μάλλον, για να είμαι περισσότερο συγκεκριμένος, κάποιοι μέσα από το Δ.Σ. της Αδελφότητας.

Στις εκδηλώσεις του Αγιαννιού, ανακοινώθηκε από την Αδελφότητα η προσφορά του κυρίου Γκίνη (πρόσφερε τα χωματουργικά έργα), και του κυρίου Βασίλη Καλκανά (προσφέρει το καλούπωμα του έργου). Οι προσφορές αυτές είναι πολύ αξιόλογες και αποδεικνύουν την φιλοτιμία και την διάθεση των Ψαραίων.

Όμως, πέραν αυτών που φανερώνουν αγάπη για τον τόπο μας, με ποια αρμοδιότητα η Αδελφότητα αναλαμβάνει την διαχείριση και διεκπεραίωση ενός τόσο σημαντικού έργου, που απαιτεί μελέτη μηχανικού αφενός, και αφετέρου, ποιος γνωρίζει αν ο συγκεκριμένος τόπος είναι ο κατάλληλος για το έργο αυτό;

Τεχνικός δεν είμαι και δεν μπορώ να έχω άποψη στα τεχνικά μέρη του έργου. Αλλά τεχνικοί και μηχανικοί δεν είναι ούτε οι του κλιμακίου της Αδελφότητας που αποφάσισαν για εμάς χωρίς εμάς.

Περίπου κατά τον ίδιο τρόπο πριν χρόνια, δυό, τρία, το πολύ τέσσερα μέλη του Δ.Σ. αποφάσισαν να χτίσουν τον ξενώνα. Το οικόπεδο το πρόσφερε η οικογένεια των αδελφών Κωνσταντόπουλων[ii] (του Χαρίκλειου). Και φυσικά η απόφαση της μειοψηφίας δεν γράφτηκε ποτέ στα πρακτικά! Και δεν έφτανε αυτό, αλλά και ποτέ δεν μάθαμε πόσο στοίχισε ο ξενώνας. Πόσα χρήματα πήρε η Αδελφότητα από κρατικές επιχορηγήσεις, πόσα από ιδιώτες, τι ποσά έλαβαν οι εργολάβοι του έργου κτλ. Απουσιάζει δηλαδή ο οικονομικός απολογισμός του έργου. Και είναι χρέος όσων διαχειρίζονται χρήματα για κοινωφελείς σκοπούς, να δίνουν αναλυτικά ραπόρτο – να επιδιώκουν πρώτα αυτοί να ενημερώνουν, διότι ο καίσαρας δεν πρέπει μόνο να είναι τίμιος αλλά και να δείχνει τίμιος (μικρή παραλλαγή).

Η Αδελφότητα, έχει ξεφύγει πολλές φορές από τους σκοπούς του καταστατικού της. Ας το δει αν θέλει. Διότι υπάρχει για να ενώνει και όχι για να χωρίζει. Σκοπός της είναι η ένωση και όχι η διαίρεση. Και έχει υποχρέωση, για έργα που αφορούν την Κοινότητα να ενημερώνει τον κόσμο, να τον καλεί σε συνελεύσεις (όχι αυτές που γίνονται από δέκα ή είκοσι άτομα στην Αθήνα) στο χωριό, και να αποφασίζουν οι πολλοί και όχι οι λίγοι, πόσο μάλλον μια ομάδα του Δ.Σ.

Να εκμεταλλεύεται την φιλοτιμία των Ψαραίων η Αδελφότητα, αλλά με έργα που τυγχάνουν γενικής αποδοχής, έργα ωφέλιμα, που βελτιώνουν την ποιότητα ζωής στο χωριό μας. Και να διαχειρίζεται την αγάπη και την προσφορά των δωρητών με τον καλύτερο τρόπο.

Αποφάσεις εν κρυπτώ, δεν ωφελούν. Και έχουν περάσει οι εποχές που η ανοχή του κόσμου συντήρησε τα κακώς κείμενα. Η Αδελφότητα, παρούσα και μελλοντική, αν θέλει να έχει προοπτική, ας αφήσει την εσωστρέφεια και ας βγει στους Ψαραίους φανερά έργω και λόγω. Για να έχει την στήριξη όλων μας.

Αυτό το έκτρωμα (κυριολεκτικά) που πάει να δημιουργηθεί στην καρδιά του χωριού, χωρίς την γνώμη όχι του Ψαραίου στο σύνολό του, αλλά αυθαίρετα εντελώς, δίχως γνώμες και μελέτες ειδικών, θα το βρούμε μπροστά μας.

 

 

 

 

Βασίλης Κ. Αναστασόπουλος

[i] Ο καθ’ ύλην αρμόδιος Φορέας για το έργο αυτό και την διαχείρισή του δεν μπορεί να είναι άλλος πέραν του Τοπικού Συμβουλίου και του Δήμου Γορτυνίας. Η Αδελφότητα μπορεί να δρα επικουρικά και μόνο.

[ii] Τόσα χρόνια πέρασαν και δεν αξιώθηκε η Αδελφότητα, δεν θέλησε, να βάλει μια επιγραφή που να αναφέρει τους δωρητές του οικοπέδου. Γιατί; Εκείνη η προσφορά δεν πρέπει να καταγραφεί;