Εθελοντικές εργασίες στο σχολείο στο Ψάρι

 Σάββατο πρωί, στις 11 Οκτωβρίου 2014 …

Στην πρόσκληση του προέδρου του χωριού μας για εθελοντική εργασία σε αυτό, ανταποκρίθηκαν 10 περίπου πατριώτες. Η αρχή έγινε.

Κάνοντας μια αναδρομή στην πρόσφατη ιστορία του χωριού μας, έχοντας γραφτές και προφορικές αναφορές, διαπιστώνουμε ότι η εθελοντική εργασία στο χωριό μας συνδέθηκε άμεσα με την πορεία του. Ανατρέχοντας σε παλαιότερα αρχεία Πρακτικών, εύκολα διακρίνει κανείς την φιλοτιμία και την εργατικότητα των Ψαραίων. Ανταποκρινόμενοι πάντοτε σε καλέσματα προς όφελος της Κοινότητας, έδρασαν για την λύση προβλημάτων και έθεσαν θεμέλια για την συνέχισή του.

Τον θεσμό της εθελοντικής εργασίας στο χωριό μας, έβγαλε από την λήθη η πρόταση του νέου Προέδρου που μας κάλεσε για βοήθεια. Σε πρώτη φάση ανταποκρίθηκαν λίγοι πατριώτες, αλλά η προσπάθεια αυτή θα συνεχιστεί όπως μας δήλωσε ο ίδιος. Και είναι ο μόνος τρόπος, μονόδρομος ίσως για να μπορέσουμε να φτιάξουμε αυτά που αγαπάμε στο χωριό μας. Αυτά που αφήσαμε αμελώντας τα εδώ και δεκαετίες.

Είναι οι βρύσες μας, με πρώτη και καλύτερη την Μπουσμπούνα μας – την κύρια βρύση του χωριού μας, είναι τα πηγάδια μας – με πρώτο αυτό το αριστούργημα από προσφορά της Αδελφότητας το 1936, είναι το σχολείο μας που ρημάζει κυριολεκτικά από τότε που έφυγαν τα παιδιά, οι μαθητές του. Είναι πολλά που πρέπει να γίνουν και θα γίνουν. Είναι η εκκλησία μας και το κοιμητήριο, εκεί που αναπαύονται οι δικοί μας άνθρωποι. Εκείνοι που υπάρχουν στις εκφάνσεις μας, στην χαρά και στην στεναχώρια, εκείνοι που μας γέννησαν. Δεν γίνεται, δεν μπορούμε να τα εγκαταλείψουμε και να τα λησμονήσουμε όλα αυτά, μικρά και μεγάλα, είναι δικά μας, είναι «εμείς», είναι το σήμερα και το αύριο.

Ποιοι φταίνε που αφέθηκαν όλα αυτά έρμα; Όλοι μας, και κανείς μας. Και εμείς πάλι, όλοι μας, θα συμβάλουμε, ο καθένας μας με τον τρόπο του, με την δική του συμμετοχή, με την δική του αγάπη, και ναι, το χωριό μας θα το φτιάξουμε πάλι, θα το περιποιηθούμε, θα το κορφολογήσουμε, και θα αναστηθεί, θα ανθίσει. Δεν έχουμε άλλη επιλογή.

Στο κάλεσμα του Προέδρου, ανταποκρίθηκε η Αδελφότητα, ανταποκρίθηκαν κι άλλοι. Στην ουσία, και οι απούσες/απόντες ήταν ωσεί παρόντες. Γιατί είναι στο αίμα μας, στην κατασκευή μας, η διάθεση για προσφορά. Όποιας μορφής.

Οι καιρικές συνθήκες (οι έντονες βροχοπτώσεις των προηγούμενων ημερών) δεν μας επέτρεψαν να εργαστούμε στην Μπουσμπούνα σύμφωνα με το αρχικό κάλεσμα. Και πήγαμε στο σχολείο. Η δουλειά που έγινε σε αυτό ήταν συγκλονιστική – όχι, δεν χρησιμοποιώ μεγάλα λόγια, αλλά καταθέτω την ουσιαστική προσφορά. Το σχολείο έχει ακόμα πολύ δουλειά μέχρι να το φέρουμε στα μέτρα τα επιθυμητά, μέχρι να γίνει όπως λέει και ο Πρόεδρος Πολιτιστικό Κέντρο, εντευκτήριο για μικρούς και μεγάλους, φιλόξενος χώρος συνάντησης και συνάθροισης των Απανταχού Ψαραίων και όχι μόνο. Λαογραφικό Μουσείο. Ένας πολυχώρος πολιτιστικός.

Η προσφορά όσων παραβρέθηκαν ήταν μεγάλη. Μερικών δε πολύ μεγάλη. Αλλά δεν θα σταθούμε στο ποιος δούλεψε λιγότερο[i] και ποιος περισσότερο. Μα στην ουσία. Και ας μου επιτραπεί την φορά αυτή να μην αναφέρω και τα ονόματα όσων έδωσαν το παρόν. Ξέρω, τους αδικώ. Αλλά στην παρουσία τους, ήσαν και όλοι οι Ψαραίοι που για τον άλφα ή βήτα λόγο δεν μπορούσαν να συμμετάσχουν.

Υποστηρίζω, ότι στο πρώτο κάλεσμα της Κοινότητας έπειτα από πολλές δεκαετίες, όλοι οι Ψαραίοι και οι Ψαραίες ήσαν εκεί, στο σχολείο.


Μικρό φωτορεπορτάζ από το σχολείο και την καλή διάθεση όλων μας σε αρχείο PDF.

 

 

 

 

Opsarion.gr



[i] Η αλήθεια είναι ότι ο γράφων κουράστηκε από τα συνεχή διαλείμματα!