Ο προπολεμικός Δάσκαλος στο Ψάρι

«Χαίρε Βασίλειε!, είμαι στο γραφείο μου και έχω απέναντί μου τον κύριο Κουστένη από το Παλαιοχώρι, τον γνωρίζεις;»

Τον Δάσκαλο; Ρώτησα τον Ιωάννη Χ. Ζαφειρόπουλο – γιατί αυτός ήταν στο τηλέφωνο. «Ναι, ο δάσκαλος είναι», απάντησε ο Ιωάννης.

Δεν τον γνωρίζω Ιωάννη, όμως έχω ακούσει πολλά λόγια καλά για τον άνθρωπο αυτόν. Δώστου σε παρακαλώ τους χαιρετισμούς μου.

Θυμήθηκα τον παραπάνω διάλογο με τον αγαπητό Ιωάννη, προ ημερών, όταν έμαθα για τον θάνατο του καλού ανθρώπου και δάσκαλου Νίκου Κουστένη. Έζησε την ζωή του και έφυγε πλήρης ημερών, 102 ετών. Είχε διατελέσει και πρόεδρος της Κοινότητας Δημητσάνας.

Ο αείμνηστος Δάσκαλος, είχε φτάσει στο χωριό μας και δίδαξε τα παιδιά που είχαν γεννηθεί το 1925 κι εντεύθεν. Εν ζωή σήμερα μαθητές του είναι ο Γιάννης Πανουσούπουλος (Καλαμάτας), ο Θόδωρος Κωνσταντόπουλος. Ίσως και άλλοι της γενιάς εκείνης που δεν γνωρίζω. Στην ουσία, ήταν ο προπολεμικός Δάσκαλος του χωριού μας.

Στον Δάσκαλο έτρεξε ο Γιώργος Κωνσταντόπουλος (Θεοδωρόπουλος) το 1958 ή 1959, με την ιδιότητα του προέδρου της Κοινότητας Ψαρίου, για να τον βοηθήσει να συντάξει την επιστολή προς την Νομαρχία Αρκαδίας για το πρόβλημα του νερού που είχε το χωριό μας. Εκείνη η επιστολή έφερε αποτέλεσμα, αφού εγκρίθηκε το αίτημα της Κοινότητας μας και μας παραχωρήθηκε η πηγή «Βυζίτσι» απ’ όπου υδρεύεται ανελλιπώς από τότε το χωριό μας.

Από άλλη πηγή (μαρτυρία της Μάνας μου), έμαθα ότι ο Δάσκαλος επισκέφτηκε προ ετών το χωριό μας στο πανηγύρι του Αγιαννιού. Μάλιστα, ο Γιάννης Δ. Γκιώνης ανακοίνωσε την παρουσία του από μικροφώνου και κάλεσε τους παλιούς του μαθητές να τον συναντήσουν.

Με το χωριό μας είχε μια ιδιαίτερη σχέση ο αείμνηστος Νίκος Κουστένης εκ Παλαιοχωρίου Δημητσάνας. Το αγαπούσε. Μα και όσοι τον γνώρισαν σαν Δάσκαλο και σαν άνθρωπο, μόνο καλά λόγια είχαν και έχουν να πουν.

Καλό σου Ταξίδι Δάσκαλε. Οι Ψαραίοι σε έχουν (και σε είχαν) στις καρδιές τους.

Φωτογραφία του Δάσκαλου σε καλή ανάλυση

 

 

 

 

 

Βασίλης Κ. Αναστασόπουλος