Γάμος Δημήτρη Αβραμόπουλου & Μάρθας – Ελένης Siemaszko

Από τα παλιά καλά χρόνια, οι Έλληνες ταξίδευαν παντού. «Ο Οδυσσέας» πάντοτε ήταν στο  dna  του κοσμοπολίτη λαού. Και το εμπόριο δεν ήταν μόνο στην Ανατολή, ήταν και στην Δύση, και κυρίως στον βορά.

Στην Καληδονία[i] για παράδειγμα, οι καλύτεροι, οι πιο ονομαστοί έμποροι κασσίτερου ήταν οι Έλληνες. Έχαιραν μεγάλης εκτίμησης, ήσαν τίμιοι στις συναλλαγές τους, και είχαν χτιστεί γεροί δεσμοί φιλίας.

Στον βορά όμως, υπάρχει και κάτι άλλο που μας τραβά. Ο Απόλλωνας ο Φωτοδότης. Εμείς εδώ τον έχουμε όλους τους καιρούς, αλλά τον θέλουν, τον έχουν ανάγκη και οι βόρειοι λαοί. Να τους γλυκαίνει τους άγριους χειμώνες. Και ο καλός θεός χατήρι δεν χαλά στους καλούς ανθρώπους. Ο Υπερβόρειος, ο πανταχού παρών, με την θεία μουσική του.

Και στις μέρες μας, συνεχίζεται με την ίδια ζέση το αρχαίο δρομολόγιο. Όχι μόνο για το εμπόριο ή το Φώς. Αλλά και για την γνώση, την περιπέτεια, το ταξίδι.

Το ταξίδι στις χώρες του βορά, στις σκανδιναβικές, μα και χαμηλότερα, στους τόπους των Πρώσων και των Πολωνών, το έκανε αρκετές φορές ο Δημήτριος. Πήγαινε σε συγγενείς και φίλους, αλλά η ειμαρμένη, σε άλλα νερά, γλυκύτερα, είχε στήσει το καρτέρι της. Στο Νησί της Αφροδίτης. Στην αρκαδική κατάκτηση του Αγαπήνορα και των άλλων καλόπαιδων της Ομηρικής Εποχής. Εκεί, στην χρυσοκέντητη Κύπρο, έμελλε του Δημήτριου – Αρκά εκ της μητρός του και Ηλειού εκ του πατρός του, να κατακτηθεί από την Καρυάτιδα της. Την πρωτοσυνάντησε και λαβώθηκε. Το βέλος του έρωτα τον χτύπησε κατάστηθα.

Κοιτάχτηκαν ώρα πολύ. Αμίλητοι, ασάλευτοι. «Είστε Έλλην;» ρώτησε δισταχτικά η χρυσομαλλούσα Κόρη. «Ναι…… κι εσείς;» ακούστηκε να ψιθυρίζει ο Δημήτριος. «Εγώ είμαι κόρη του θεού, φύλακας των νερών και της καλοσύνης.

Ο ήχος των νερών έπαψε να ακούγεται. Ο χτύπος στις καρδιές ακουγόταν σαν ποίημα. Σαν τα στέρεα λόγια του Μαχαιρά[ii]. Οι ματιές τους έκαιγαν από το Φως. Χάθηκε ο χρόνος κι έμεινε μονάχα το αιώνιο παρών. Τότε, οι καρδιές, έκαναν ένα βήμα μπροστά. Και δύο, και τρία, μέχρι που έσμιξαν σχεδόν η μια με την άλλη.

Με το χέρι της καρδιάς ο Δημήτριος, έπιασε το αριστερό χέρι της νεράιδας των νερών, έπεσε στο ένα γόνατο σαν άλλος ιππότης, έσκυψε και το φίλησε.  Ρίγησε η Καρυάτιδα, τον σήκωσε με ένα απαλό νεύμα και προχώρησαν στον δρόμο της ζωής:

«Επειδή στη ζωή κάποιες στιγμές είναι μοναδικές και τις ζούμε μια φορά, θα χαρούμε ιδιαίτερα να τις μοιραστούμε μαζί σας.

Σας περιμένουμε την Παρασκευή 18 Σεπτεμβρίου 2015 και ώρα 7.00 μμ. στον Ιερό Ναό Αγίας Αναστασίας Περισσού.

Δημήτρης[iii] & Μάρθα – Ελένη

Οι γονείς                                                                  Ο κουμπάρος
Σωτήρης & Ειρήνη Αβραμοπούλου                   Αντώνης Τσουκλίδης
EwaSiemaszko


Φωτορεπορτάζ από τον Γάμο

 

Η Σελίδα μας Εύχεται Βίον Καλόν στο νεόνυμφο ζεύγος

 

 

 

 

 

Βασίλης Κ. Αναστασόπουλος 


[i] Σημερινή Σκωτία.
[ii] Χρονικόν της Κύπρου.
[iii] Εγγονός του Γιάννη Πανουσόπουλου (Καλαμάτα)