Πολιτικός Πολιτισμός - Ιωάννης Χ. Ζαφειρόπουλος

Πολιτικός πολιτισμός

Τελείωσε άλλη μία εκλογική αναμέτρηση. Με ομαλό τρόπο – διότι στην Ελλάδα ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί να συμβεί – και τα ήρεμα προεκλογικά πνεύματα, ησύχασαν κι’ άλλο.

Στα δικά μας, ένας πατριώτης μας, κατέβηκε για ακόμα μία φορά σε Εθνικές εκλογές (ήταν παλαιότερα υποψήφιος και για την Ευρωβουλή). Τούτη τη φορά, σε μη εκλόγιμη θέση λόγω λίστας. Προτίμησε την τελευταία τιμητική θέση (5η ) στην εκλογική του περιφέρεια, στην Αρκαδία με το κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ.

Ο Ιωάννης Χ. Ζαφειρόπουλος – διότι περί αυτού πρόκειται, ιδεολογικά, κλείνει με το κόμμα των Οικολόγων Πράσινων – που συνεργάζεται με τον ΣΥΡΙΖΑ με τρόπο αξιοζήλευτο.

Η πορεία του Ιωάννη Χ. Ζαφειρόπουλου, όχι μόνο τώρα αλλά και στην προηγούμενη εκλογική αναμέτρηση (ο όρος «αναμέτρηση» δεν είναι δόκιμος, απλώς τον έχουμε συνηθίσει), διακρίθηκε από ένα σπάνιο ήθος. Με την στάση του, με τον ήρεμο λόγο του, δίδαξε (άθελά του φυσικά) πολιτικό πολιτισμό. Χωρίς κραυγές, δίχως λόγο καταγγελτικό, μίλησε με πολιτικούς όρους.

Συνηθίσαμε όλοι μας, τα τελευταία τουλάχιστον χρόνια και δεν μιλάμε πολιτικά. Μονάχα βγάζουμε άναρθρες κραυγές, και πετάμε συνθήματα. Διχάσαμε τους εαυτούς μας με όρους απαράδεκτους: γερμανοτσολιάδες, μνημονιακοί – αντιμνημονιακοί, προδότες, πατριώτες, κτλ…….. Αν δεν ήμουν με τα πιστεύω σου, ήμουν εχθρός. Αν δεν πλησίαζες τα δικά μου πιστεύω ήσουν προδότης. Κάπως έτσι, και βάλαμε σε όλους και σε όλες ταμπέλες. Εμείς οι καλοί, οι σωστοί, οι άλλοι οι πλανηθέντες.

Μέσα σε αυτό το άσχημο κλίμα των τελευταίων χρόνων, η θέση του Ιωάννη Χ. Ζαφειρόπουλου ήταν μετριοπαθής. Διαφώνησε σε επίπεδο πολιτικό με πολλούς. Μα πρώτα τους άκουγε και έδινε και την δική του θέση. Χωρίς φωνές και φανατισμό. Δεν είναι απαραίτητο να συμφωνεί κανείς μαζί του (και ο γράφων δεν συμφωνεί), για το κόμμα του, τα πιστεύω του, τις προσδοκίες του, το όραμά του για τον τόπο μας. Ο καθένας μας αντιλαμβάνεται τα πράγματα με τον δικό του τρόπο. Έχει τις δικές του εμπειρίες. Όμως, εδώ ακριβώς, στην πράξη, η στάση του αγαπητού Ιωάννη, η ευγένειά του και οι χαμηλοί τόνοι του, είναι σημεία που αξίζουν να αναφερθούν.

Μπορούμε να συνυπάρχουμε, σεβόμενοι τις ιδέες του διπλανού μας, του φίλου μας, ακόμα και του εχθρού μας. Η λέξη «Δημοκρατία» έχει βιασθεί με ποικίλους τρόπους, έχει παρερμηνευθεί, και δυστυχώς την εννοούμε  σύμφωνα με το πόσο μακριά φτάνει η σκέψη μας. Η σκέψη μας όμως σταματά εκεί που τελειώνουν τα μικροσυμφέροντά μας. Με την πολιτική του στάση ο Ιωάννης, έδειξε, ότι βρίσκεται έξω από αυτά. Και τον τιμά ο τρόπος που κινήθηκε πρίν τις εκλογές, αλλά και ο τρόπος που μπορεί να κινείται και μετά από αυτές.  

Ο Ιωάννης, είναι πατριώτης, συγγενής (σε πολλούς), φίλος. Και είναι ιδιαίτερη χαρά για τον μικρό μας τόπο, που τον έχει στους κόλπους του.

Του ευχόμαστε Καλή δύναμη στην πορεία που έχει χαράξει. Είτε συμφωνούμε πολιτικά μαζί του είτε όχι, δεν παύει να είναι ένα πολιτισμένος άνθρωπος, ένας πολίτης του κόσμου – και το έδειξε αυτό στον βάρβαρο πολιτικό στίβο.

 

 

 

 

 

Βασίλης Κ. Αναστασόπουλος