Ψάρι Ηραίας - Αρκαδίας

Ο παπάς του χωριού μας - ένας άγιος άνθρωπος ...

Λεπτομέρειες

Δημοσιεύτηκε στις Κυριακή, 12 Ιουνίου 2016 07:06

Εμφανίσεις: 1942

Λένε οι παλιοί πως τάχα μου στο χωριό μας υπάρχει αφοριστικό! Γιατί στα πισινά χρόνια, κάποιος φαμελίτης έσφαξε ένα μοσχάρι (από τα πολλά) που έβοσκε αμέριμνο στα χωράφια τα ψαρέικα.

Τότε, οργισθείς ο ηγούμενος της Μονής Προδρόμου (δικά της τα μασχάρια) αφόρισε ολάκερο χωριό να μην ειδεί παπά δικό του για 60 χρόνια (ίσως και περισσότερα – δεν θυμούνται με ακρίβεια οι πληροφορητές της παράδοσης). Θα μπορούσε βέβαια η Μονή να δώσει ακόμα ένα μοσχάρι στον φτωχό φαμελίτη μιας η πίστη βασίζεται στην αγάπη και στην ελεημοσύνη, αλλά δεν το σκέφτηκε ο άγιος ηγούμενος.

Από τότε το χωριό δεν έχει παπά δικό του, και ταλαιπωρείται. Στο διάστημα μεταξύ αφορισμού και στο σήμερα, πέρασαν από το χωριό μας αρκετοί παπάδες. Μικρός σαν είμαι, πρόλαβα μονάχα τρείς: τον παπά Χρήστο από Λυκούρεση, τον παπά Σωτήρη από την Άρτα, και τώρα τελευταίος ο παπά Κώστας από Σέρβου.

Γενικά οι παπάδες των χωριών στην πλειοψηφία τους, δεν είναι σπουδαγμένοι όπως εκείνοι των ιερατικών σχολών. Έτσι και οι δικοί μας. Όμως ο κόσμος πάντοτε τους καλοδεχόταν, τους έκανε τα χατίρια (όσο παράλογα κι αν ήσαν μερικές φορές) και εν γένει τους σεβόταν και τους στήριζε.

Στο χωριό μας τα τελευταία χρόνια, ο παπά Κώστας από του Σέρβου, έδωσε άλλον τόνο, διαφορετικό, στα πράγματα της εκκλησίας. Ευλογημένος άνθρωπος, πράος, μορφή ασκητική, περισσότερο σου θυμίζει ροκά της εποχής του  Woodstock   (τότε που η ψυχεδέλεια εξ Αμερικής σάρωσε τον πλανήτη) και λιγότερο παπά. Κινείται το ίδιο άνετα με το τετρακούνητο όχημά του όπως και με το παπί του.

Παρών πάντοτε στα πράγματα της εκκλησίας, δικαίωσε τα μάλα την επιλογή του Δεσπότη μας να τον διορίσει στο χωριό μας.

Ο λόγος του παπά Κώστα πάντοτε γλυκός, ανθρώπινος, χριστιανικός. Παρά το νεαρό της ηλικίας του (δεν πρέπει να είναι πάνω από 45-50 χρονών) διακρίνεται για την ευλάβειά του, την στωικότητά του,  και όλες εκείνες τις ξεχασμένες αξίες των ιερών της φυλής μας. Σοφός δίχως αμφιβολία. Και ήρεμος όπως ο Βούδας.

Στο χωριό μας, όλοι μας μιλάμε για τον παπά Κώστα με σεβασμό. Όχι επειδή είναι παπάς. Αλλά διότι όλα αυτά τα χρόνια που ιερουργεί στο χωριό μας, κέρδισε με την αξία του τον σεβασμό μας και τον θαυμασμό μας.

Πόσο τυχεροί είμαστε εμείς οι Ψαραίοι αλήθεια;

Βασίλης Κ. Αναστασόπουλος