Διανομή Άρτου στην Αρκαδία ...

Είναι νέο κορίτσι,  είναι μάνα με τέσσερα (4) παιδιά, και είναι επίσης και μαθήτρια στο νυχτερινό Γυμνάσιο της Τρίπολης. Αυτά στην προσωπική της ζωή. Για όλους εμάς όμως που ζούμε στον αρκαδικό χώρο ένα μήνα ή σχεδόν ένα χρόνο, μια εβδομάδα ή μια ημέρα, η Αγγελική (το όνομά της) είναι κάτι περισσότερο.

Κάθε πρωί, από Δευτέρα ως και Σάββατο, με αφετηρία την Τρίπολη διανέμει ψωμί, γάλα και γιαούρτι σε όλη σχεδόν την Αρκαδία. Έχει ορίσει δρομολόγια και τ’ ακολουθεί με ευλάβεια. Τις διαδρομές αυτές τις κάνει χειμώνα-καλοκαίρι, με κατακλυσμούς, χιόνια και πάγους και με αφόρητους καύσωνες.

Συνεπέστατη στο «ραντεβού» της στο κάθε χωριό, κορνάρει όταν πλησιάζει και δίνει το σύνθημα του ερχομού της. Βγαίνουν οι άνθρωποι από τα σπίτια τους και την καρτερούν. Αγοράζουν ψωμί για τρείς ή τέσσερις ημέρες – μέχρι να ξαναπεράσει -  προμηθεύονται γάλα ή γιαούρτι και, δεν μπορώ να μην το σημειώσω, η Αγγελική, κάνοντας στάσεις έξω από σπίτια, μαγαζιά, στις πλατείες, σε οποιοδήποτε σημείο που έχει πελάτη θα πάει – μέσα στην σακούλα με το ψωμί θα σου βάλει υποχρεωτικά και την απόδειξη που κόβει επί τόπου!

Πρώτη φορά συναντάω τέτοιο προμηθευτή, να κόβει την απόδειξη σαν αναπόσπαστο μέρος της δουλειάς της. Την σέβεται την δουλειά της η Αγγελική, σέβεται τους πελάτες της όπου κι αν αυτοί βρίσκονται, σέβεται απόλυτα το ψωμί που βγάζει με πολύ μεγάλο κόπο.

Γνωρίζει τους Αρκάδες με τα μικρά τους ονόματα! Από την μία άκρη έως την άλλη, σβέλτη σαν αέρας στην εξυπηρέτηση – που χρόνος για χάσιμο – το κίτρινο αυτοκίνητό της σχίζει στα δύο τον απέραντο καταπράσινο όγκο. Εβδομαδιαία, διανύει 1700-1800 χιλ, ναι, ο κόπος της είναι όντως πολύ μεγάλος, τα εκατοντάδες χιλιόμετρα που διανύει καθημερινά, η συνέπεια της με τους χρόνους, η προθυμία της να σε εξυπηρετήσει ακόμα και για μικροπράγματα που δεν μπορείς να έχεις σε ένα απομακρυσμένο χωριό, όλα αυτά, συνθέτουν την φιγούρα μιας νέας γυναίκας, εργατικής, τίμιας στις συναλλαγές της με τους πελάτες της, ολιγομίλητης, ουσιαστικής στην συμπεριφορά της, αγαπητής έν τέλει.

Ανθρώπους σαν την Αγγελική, ας τους σεβόμαστε. Πασχίζουν με πολύ σκληρό τρόπο για τον βιοπορισμό τους, κάνοντας διανομές άρτου στους δύσκολους ορεινούς δρόμους – σε όλους εμάς τους κατοίκους του ορεινού κυρίως όγκου του αρκαδικού χώρου.

«Αγγελική, αν ξεμείνω από τσιγάρα μπορείς να μου φέρεις κανένα πακέτο;» τη ρώτησα μια μέρα, περισσότερο από περιέργεια. «Αρκεί να μου τηλεφωνήσεις για ότι έξτρα θελήσεις από το προηγούμενο απόγευμα», μου απάντησε. «Μα δεν ξέρω και τις ώρες σου το απόγευμα, μην σε ενοχλήσω», συνέχισα. «Τι να ενοχλήσεις; Από το απόγευμα και μετά πηγαίνω στο Γυμνάσιο, δεν έχω χρόνο για ύπνο», απάντησε.

Πραγματικά, η Αγγελική δεν κοιμάται, δεν προλαβαίνει …

 

Η συνέχεια σε μορφή pdf.

 

 

 

 

 

Opsarion.gr