Το ταξίδι του Δημήτρη Αγγελή

Ο Δημήτρης Αγγελής, παντρεύτηκε την Βασιλική Αναστασοπούλου (του Γιαννίκου) και πορεύθηκαν στην ζωή με αγάπη. Απέκτησαν δύο παιδιά, τον Γιώργο και τον Γιάννη κι έζησαν βίο καλό.

 

Ο Δημήτρης Αγγελής, στις 30 Νοεμβρίου 2017, αποχαιρέτησε τους δικούς του ανθρώπους, όλους όσους αγάπησε στον μακρύ βίο του, και, έγινε συνταξιδιώτης του χρόνου. Τώρα ταξιδεύει προς το επέκεινα, εκεί όπου δεν υπάρχει φθορά, σε έναν κόσμο διαφορετικό, που εμείς δυστυχώς, λειτουργούντες με τους περιορισμούς της σκέψης μας δεν μπορούμε να αντιληφθούμε.

 

Ο αληθινός κόσμος, δεν είναι η πραγματικότητα που όλοι εμείς βρισκόμαστε φυλακισμένοι μέσα της, βρίσκεται, υπάρχει, έξω από εμάς, στον κόσμο των Ιδεών, της αρμονίας και της αγάπης. Στα πεδία αυτά συνεχίζει ο Δημήτρης Αγγελής τη ζωή του – όπως όλοι άλλωστε οι άνθρωποί μας που αποφασίζουν να εγκαταλείψουν τα γήινα όταν εκπληρώσουν σε αυτά την αποστολή τους. Σε αυτά τα πεδία του κόσμου, δεν υπάρχουν συγκρούσεις, αρρώστιες, παθογένειες, όλα είναι διαφορετικά. Δεν υπάρχει παράδεισος ή κόλαση όπως εντέχνως μας πληροφορούν οι θρησκείες για να μας ελέγξουν.

 

Ο Δημήτρης Αγγελής δεν πέθανε, όπως δεν πεθαίνει κανένας άνθρωπος – συνεχίζει την αιώνια πορεία του και εξελίσσεται - “θεοί εστέ” μας έλεγε ο Χριστός, όμως οι ερμηνευτές μάς έδωσαν το “δούλοι εστέ”, και μας φυλάκισαν στα γρανάζια τους.

 

Τώρα, ο χρονοταξιδιώτης Δημήτρης Αγγελής, πορεύεται έν ειρήνη. Ευτυχής που αξιώθηκε στην εδώ ζωή του κι απέκτησε άξια σύζυγο και καλά παιδιά. Ο νέος δρόμος του, είναι απώλεια δυσβάστακτη για την οικογένειά του, ο χωρισμός αυτός είναι βίαιος, δημιουργεί πόνο, απέραντη λύπη.

 

Πέρα από τα συναισθήματα που δεν μπορούν να ελεγχθούν τις δύσκολες ώρες του αποχωρισμού, θα πρέπει να γνωρίζουμε ότι ο θάνατος, όπως εμείς τον αντιλαμβανόμαστε, δεν υπάρχει. Για να τον ορίσουμε, θα πρέπει να έχουμε δώσει απαντήσεις στο τι είναι η ζωή. Αλλά η ζωή, είναι πέρα από τις δυνατότητες του δικού μας μυαλού, Μας ξεπερνά.

 

Μέσα από αυτές τις γραμμές, συλλυπούμαι θερμά την σύζυγό του, τα παιδιά του, τα εγγόνια του, τους οικείους συγγενείς του Δημήτρη Αγγελή, λέγοντάς τους επίσης, ότι, οι άνθρωποί μας, όσο εμείς έχουμε την φλόγα της αγάπης αναμμένη, είναι πάντα δίπλα μας, στο τραπέζι μας, στο καθιστικό μας, στις χαρές και στις λύπες μας, σε όλες τις εκδηλώσεις μας. Κάθε φορά που τους μνημονεύουμε, είναι παρόντες, στα παράξενο για εμάς ταξίδι της ζωής μας.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Βασίλης Κ. Αναστασόπουλος