Καταχείμωνο στο χωριό

Ο χειμώνας, και αυτό το Σαββατοκύριακο πού βρέθηκα στο χωριό, ήταν βαρύς. Τα πολλά χιόνια, αποσύρθηκαν προσωρινά, οι συνεχείς καταιγίδες των προηγούμενων ημερών συνετέλεσαν σε αυτό, όμως ο καιρός στο χωριό είναι εντελώς διαφορετικός απ’ ότι στην πόλη, είναι πολύ ψυχρός και πολύ υγρός.

Στην μεγάλη ερημιά του -εφόσον μονάχα την χειμερινή αυτή περίοδο μετρά έναν μόνιμο κάτοικο και έναν ποιμένα από την Μαλάσοβα- μπορείς να απαντήσεις μόνο άγρια ομορφιά, τέτοια, που σου χαρίζει μοναδικές στιγμές ευτυχίας. Κάνοντας τις βόλτες μου στο χειμωνιάτικο πεδίο, το σκληρό χώμα έχει μαλακώσει και εκπέμπει γλυκύτητα. Οι μυρωδιές των καμινάδων, τόσο της δικής μου και άλλο τόσο του κοντογείτονα μόνιμου κατοίκου, απλώνονταν και σκέπαζαν έστω και προσωρινά τον όμορφο τόπο μας.

Εκείνο όμως που παρατήρησα και μάλιστα παραξενεύτηκα, είναι που δεν άκουσα την υπερχείλιση της δεξαμενής να βουίζει. Από συνήθεια, κάθε φορά που πηγαίνω στο χωριό, μου αρέσει ν’ ακούω το νερό που με ορμή τρέχει ποιος ξέρει για που, όμως η βουή αυτή είναι ένδειξη ότι το δίκτυο του νερού λειτουργεί καλά. Τώρα, δίχως την υπερχείλιση να τρέχει, κάπου προφανώς υπάρχει πρόβλημα. Αναζητώντας τα κλειδιά της δεξαμενής από τον μόνιμο κάτοικο αλλά και από τον ποιμένα που τον χειμώνα βρίσκεται συνέχεια στο χωριό, κανείς τους δεν μπόρεσε να με βοηθήσει, δεν έχουν κλειδιά της δεξαμενής. Δεν γνωρίζω ποιος μπορεί να έχει κλειδιά της δεξαμενής, για μία ώρα ανάγκης, όπως αυτή που προέκυψε με την επίσκεψή μου στο χωριό, αλλά με κάποιο τρόπο πρέπει να βρεθεί έστω μία λύση στο θέμα αυτό.

Δύο πολύ μικρά βιντεάκια τράβηξα που φανερώνουν τον δύσκολο χειμώνα στο χωριό μας.

 

Βίντεο πρώτο

Βίντεο δεύτερο

 

 

 

 

 

Γιώργος Θ. Κωνσταντόπουλος

----------------------------------

Σημ: τα βίντεο ανέβασε ο Βασίλης Κ. Αναστασόπουλος στο
Youtube.