Ψάρι Ηραίας - Αρκαδίας

Γιώργος Παν. Ζαφειρόπουλος - ένα Blog κόσμημα

Λεπτομέρειες

Δημοσιεύτηκε στις Πέμπτη, 31 Ιανουαρίου 2019 22:54

Εμφανίσεις: 1822

Τυχαία είδα, μία πολύ καλή σελίδα στον κόσμο του «Facebook», πολύ πιθανόν να την έβλεπα νωρίτερα, αλλά δεν ξέρω (δεν θέλω και να μάθω) πως ακριβώς λειτουργεί αυτό το υπερτιμημένο τέλος πάντων κοινωνικό δίκτυο. Σημασία έχει ότι έπεσε στην αντίληψή μου -ίσως πολλοί από εσάς να την είδατε νωρίτερα από μένα-, και θέλω να πω, ότι αξίζει τον κόπο να την επισκεπτόμαστε, διότι σε αυτήν ο διαχειριστής της (και υπεύθυνος) είναι ένας συμπατριώτης μας.

Πιθανολογώ πως, αρκετοί συμπατριώτες μας έχουν ίσως προσωπικές σελίδες (blogs) και σε αυτές καταθέτουν τα πράγματα αυτά που τους αρέσουν. Για μένα, είναι αδύνατο να μπορώ να παρακολουθώ τις δράσεις συμπατριωτών μας ακόμα και από αυτό το πεδίο της ανοιχτής πληροφορίας. Αν θέλουν, ας κοινοποιήσουν όσοι/ες επιθυμούν τα δικά τους έργα ώστε με την σειρά της η σελίδα για το Ψάρι να προωθήσει και αυτή την προσπάθεια τους και την φιλοτιμία τους.

Ο λόγος λοιπόν ο σημερινός, αφορά το «blog» του συμπατριώτη μας Γιώργου Παν. Ζαφειρόπουλου. Σε αυτό ο επισκέπτης και αναγνώστης της σελίδας μπορεί να διαβάσει θέματα ιστορικά, μυθολογικά, λαογραφικά, ιστορίες από το Ψάρι, Αρκαδικά και Γορτυνιακά θέματα, αλλά και αναμνήσεις μιάς ζωής, προσωπικά δηλαδή βιώματα. Μην νομίσει κανείς ότι αυτή η πολυποίκιλη αναφορά της σελίδας του συμπατριώτη μας, είναι εύκολη υπόθεση. Και ένα μικρό σημείωμα να χρειασθεί να γράψει κάποιος, απαιτεί κόπο, πόσο μάλλον, όταν γράφει κάποιος σε καθημερινή περίπου βάση όλα αυτά που τον ενδιαφέρουν και τον συγκινούν ιδιαίτερα. Όταν γίνεται αυτό, όταν κάποιος γίνεται και εξωστρεφής -όπως οι συμπατριώτης μας-, όταν κάποιος «εκτίθεται» σε ακροατήριο, όποιας μορφής και αν είναι αυτό, τότε, ο συγγραφέας μπορεί να γίνει και ευάλωτος, διότι η αλήθεια που καταθέτει ο καθένας μας, πολλές φορές μας απογυμνώνει.

Ο γράφων, έχει «εκτεθεί» πολλές φορές γράφοντας τις σκέψεις του, μερικές έχει λοιδορηθεί, άλλες έχει εισπράξει ειρωνείες του τύπου: «ο δημοσιογράφος», όμως, ακόμα και μέσα από τις αδυναμίες ή τα λάθη του, δεν πτοείται να γράφει, γνωρίζοντας επίσης, ότι αυτά πού γράφει είναι αδύνατο να βρίσκουν σύμφωνους τους πάντες. Όμως και άλλοι Ψαραίοι έχουν «εκτεθεί» με την γραφή τους, πρόσφατα ο πολυγραφότατος Δημήτρης Παρ. Σταματόπουλος με το παραμύθι του, τόλμησε και έφυγε από το γνωστικό του πεδίο -της εφαρμοσμένης φορολογίας- και κατέθεσε την ψυχή του για τα παιδιά χαρίζοντάς τους ένα παραμύθι. Δεν είναι καταπληκτικό αυτό; Αλλά και άλλοι δικοί μας άνθρωποι, ο αείμνηστος Γιάννης Διον. Γκιώνης με την «Μυθιστορία του», έβγαλε προς τα έξω τον δημόσιο και ιδιωτικό βίο του, μία κατάθεση ψυχής, κυριολεκτικά. Και φυσικά ο Νίκος Χρ. Ζαφειρόπουλος με το βιβλίο του για το Ψάρι. Μπορεί το βιβλίο αυτό να μην έτυχε καλής επιμέλειας, αλλά δεν παύει να είναι κυριολεκτικά ένα βιβλίο σταθμός για το Ψάρι. Και μην ξεχνάμε το Αντίδωρο του Δημήτρη Αν. Μαυραειδόπουλου, που πλουτίζει την ιστορική μας γνώση. Ένα βιβλίο στο οποίο ο συγγραφέας συλλέγει επίσης και μας προσφέρει τις σκέψεις του αποτυπωμένες στο χαρτί. 

Όπως ο Δημήτρης, όπως εγώ, όπως ο Γιάννης Γκιώνης, ο Νίκος Ζαφειρόπουλος, και o Δημήτρης Μαυραειδόπουλος δεν «φοβηθήκαμε» να καταθέσουμε όσα μας αρέσουν και όσα αγαπάμε, έτσι πιστεύω ότι και ο Γιώργος Ζαφειρόπουλος δεν έχει τίποτε να «φοβηθεί», καταθέτοντας την ψυχή του με τον γραπτό λόγο του.  Καλοτάξιδο το προσωπικό σου ημερολόγιο κύριε Γιώργο.

Το  Blog  του Γιώργου Παν. Ζαφειρόπουλου

Βασίλης Κ. Αναστασόπουλος