Ο πειρατής Μαυρογένης και η πυξίδα - Όλγα Πανουσοπούλου

Αυτό το μικρό χωριό με τους 2500-3000 χιλ. ανθρώπους του (τόσους τους υπολογίζω στον κόσμο), δεν ησυχάζει ποτέ! Είναι χωριό των ανατροπών.

Όταν σήμερα, στην τεχνολογική επανάσταση που βιώνουμε, στην παγκόσμια κοινωνική ανισότητα, στην πείνα του τρίτου κόσμου και στον πόλεμου του πρώτου κόσμου, του Δυτικού όπως συνηθίσαμε και τον λέμε Πολιτισμού, στην φλυαρία των οικονομολόγων του κόσμου, των αναλυτών και ερμηνευτών ξεπερασμένων θεωριών και μοντέλων, στον φαύλο κύκλο που κινείται η βία που μας περικυκλώνει και την βιώνουμε (πολιτική, οικονομική, θρησκευτική, φιλοσοφική, κ.α.), όταν έν τέλει, στην αποπνικτική τοξική σκόνη που σκεπάζει τον καθαρό αέρα οριοθετούμε την ζωή μας, τότε, εμφανίζονται οι παραμυθάδες του κόσμου και γκρεμίζουν το δήθεν οικοδόμημα της ανθρωπότητας. Οι παραμυθάδες, είναι γκρεμιστές, ανατρεπτικοί, για έναν και μόνο λόγο, διότι απευθύνονται σε παιδιά.

Τα παιδιά δεν μπαίνουν σε καλούπια, είναι από την φύση τους ελεύθερα, εμείς θέλουμε να μας μοιάσουν, να ενστερνιστούν τα δικά μας πιστεύω (όποια και αν είναι αυτά), αν το κάνουν καλώς, είναι καλά παιδιά, αν δεν το κάνουν, τα δείχνουμε με το δάκτυλο του χεριού μας. Όμως, ο παιδικός κόσμος είναι αγνός, μη τοξικός, κινείται στο άπειρο, επειδή η παιδική φαντασία δεν έχει όρια. Όταν ένας παραμυθατζής έχει γύρω του παιδιά, υποτάσσεται στον παιδικό κόσμο που απαιτεί τον καθαρό λόγο. Δεν τον απαιτεί λεκτικά, η αύρα όμως του παιδικού κόσμου είναι τόσο ισχυρή, ώστε συμπαρασύρει τα πάντα γύρω του στο καθαρό φως. Ο παραμυθατζής γίνεται παιδί και το παραμύθι αρχίζει.

Ο αδιαμόρφωτος παιδικός νούς, ακούγοντας το παραμύθι, γίνεται μέρος του, ζει και αυτός στην πλοκή του, συμμετέχει αλλά και παρατηρεί. Το ίδιο συμβαίνει και με τον παραμυθατζή, εξιστορεί, αλλά είναι και έξω, ακούει, παρατηρεί και αυτός.

Την ώρα του παραμυθιού, η Όλγα Πανουσοπούλου, δεν είναι η Δασκάλα της τάξης με τους μικρούς μαθητές, είναι ο παραμυθατζής, είναι και το παιδί, εξιστορεί, αλλά και η δική της φαντασία σπάει τα φράγματα και γίνεται ανατρεπτική.

Σ΄ ευχαριστούμε πολύ Όλγα (μας) που μας κάνεις παιδιά.

 

 

Το παραμύθι: Ο πειρατής Μαυρογένης και η πυξίδα.

 

 

 

 

 

Βασίλης Κ. Αναστασόπουλος