Ψάρι Ηραίας - Αρκαδίας

Ομιλία της Kathy Γκίνη – Κουσιουρή στο Ψάρι στις 28.8.2019

• 
• 

Λεπτομέρειες

Δημοσιεύτηκε στις Τετάρτη, 04 Σεπτεμβρίου 2019 17:02

Εμφανίσεις: 1661

Ομιλία της  Kathy  Γκίνη – Κουσιουρή κατά τη βράβευσή της από την Αδελφότητα Ψαραίων στις 28.8.2019

 

                                                                     Ψάρι, 28.8.2019        

 

Αγαπητές πατριώτισσες, αγαπητοί πατριώτες

Από το Ψάρι, το Παλούμπα και όσοι παρευρίσκεστε από τα γύρω χωριά, σας εύχομαι χρόνια πολλά. Ο Αγιάννης να είναι προστάτης σε κάθε σπίτι.

          Αγαπητή Αδελφότητα χρόνια πολλά. Και για εσάς εύχομαι ο Άι Γιάννης να είναι βοηθός στα έργα σας. Με ιδιαίτερη αγάπη, συγκίνηση και ευγνωμοσύνη σας ευχαριστώ θερμά από τα βάθη της καρδιάς μου. Τον κ. πρόεδρο και τα μέλη του συλλόγου για την μεγάλη τιμή που μου κάνατε που με βραβεύσατε απόψε με αυτή την πλακέτα. Η επιθυμία μου είναι να ήταν εδώ απόψε δίπλα μου και ο αγαπημένος μου σύζυγος, αλλά απουσιάζει. Έφυγε για την άλλη ζωή. Έχω, όμως, δίπλα μου τα παιδιά μου Δημήτρη και Μαρίνα.

          Η ξεχωριστή αυτή εκδήλωση θα μείνει για πάντα αποτυπωμένη με τα καλύτερα χρώματα στην καρδιά μου και στη σκέψη μου. Η αναγνώριση αποτελεί τη μεγαλύτερη ηθική ικανοποίηση για τα όσα προσφέραμε σε χωριό και εκκλησία με τις τότε φτωχές δυνάμεις μας. Οι εκδηλώσεις σας γίνονται πάντοτε με επιτυχία διότι είστε ενωμένοι σαν μία δυνατή και δημιουργική οικογένεια. Ο καθένας σας χρησιμοποιεί το πόστο του για να εξυπηρετηθεί ο κόσμος, τρέχετε, κουράζεστε, αλλά στο τέλος έχετε θετικές μεγάλες επιτυχίες. Μπράβο σας, σας συγχαίρω εγκαρδίως.

          Παρόλο που υπάρχει οικονομική κρίση, διότι ο περισσότερος κόσμος έχει μόνο τα του ζήν και δεν μπορούν να προσφέρουν, στις εκδηλώσεις σας έρχονται και είναι ευχάριστο να γεμίζει ο χώρος σας. Για άλλη μία φορά, σας ευχαριστώ που με την παρουσία σας με τιμήσατε και συμμετείχατε στο βαρύ πένθος (μνημόσυνο) του συζύγου μου και του παιδιού μου. Δεν ξέρετε πόσο χάρηκα.

          Ευχαριστώ την Αδελφότητα Παλουμπαίων που ήλθαν και πρόσφεραν αγάπη και συμπαράσταση καθώς και όλους τους Παλουμπαίους. Ευχαριστώ την εφημερίδα «Γορτυνία» επίσης, που δημοσίευσε το γεγονός.

           Στις αρχές του βιβλίου – λευκώματος του χωριού μας, στη σελίδα 11, είδα με μεγάλη συγκίνηση την δεύτερη αφιέρωση στα αδικοχαμένα μας παιδιά. Στον Ηλία μου και στον Κωστάκη, γιού του Γιάννη Κ. Γκιώνη, με φωτογραφίες και με ποιήματα που ταιριάζουν στο θάνατό τους. Του δικού μου παιδιού από bulling και του παιδιού του Γιάννη από τροχαίο στην Κατεχάκη.

          Ευχαριστώ θερμά τους συγγραφείς του βιβλίου και την Αδελφότητα που κατανόησαν τον μεγάλο πόνο μας, τον χαμό των παιδιών μας.

          Στου Παλούμπα, κάποια κυρία με λίαν κολακευτικά λόγια με χαιρέτισε και με αποκάλεσε Αρχόντισσα του χωριού μας κι’ έφυγε. Δεν το πρόσεξα αμέσως αλλά μετά της έκανα νόημα. Και πάλι από μακριά, μου είπε το ίδιο δυνατά, είσαι η Αρχόντισσα του χωριού μας και των Παλουμπαίων. Της έκανα νόημα να έρθει κοντά μου να μάθω ποια είναι. Μου είπε και έτσι έμαθα ποια είναι. Κατόπιν πάλι με αποκάλεσε Αρχόντισσα του χωριού μας. Την ευχαρίστησα και την ευχαριστώ σήμερα δημοσίως για τα καλά της λόγια και αν είναι μαζί μας εδώ, την προσκαλώ να έρθει στο τραπέζι μας.

          Στις 16 Δεκεμβρίου ήρθα από τον Καναδά για το εξάμηνο μνημόσυνο του συζύγου μου που έγινε στην Αθήνα, λόγω του χειμώνα και του κρύου που έκανε στο χωριό. Ήρθαν πολλοί φίλοι και συγγενείς και οι σύλλογοι Παλουμπαίων και Ψαραίων. Ο κ. Γ. Κωνσταντόπουλος, πρόεδρος των Ψαραίων, στο τέλος της συνεστίασης μου φέρνει 2 βιβλία και 2 ημερολόγια, ένα για εδώ και ένα για έξω στον Καναδά. Κοίταξα το οπισθόφυλλο του βιβλίου και είδα με μεγάλη έκπληξη και χαρά φωτογραφία του παππού μου Νικόλα και της γιαγιάς μου Χριστίτσας, νιόπαντροι. Αυτό μου έφερε πολλές παιδικές αναμνήσεις. Συγκινήθηκα πολύ γιατί μας πρόσεχαν πάρα πολύ όταν ήμασταν παιδιά. Η αγάπη τους απεριόριστη, δεν μπορούσε να πει κανείς κουβέντα για εμάς.

          Ο παππούς μου όταν έφευγα για το γυμνάσιο της Δημητσάνας με πήρε μαζί του να πάμε στο αμπέλι μας να μου μιλήσει. Ήμουν μικρή τότε και ήθελε να με καθοδηγήσει, τι πρέπει να κάνω που ήμουν μόνη τότε. Αφού μου είπε πολλά, στο τέλος μου είπε να αγαπώ μόνο το βιβλίο μου και το διάβασμα. Αυτό κάνω ακόμη. Αγαπώ να διαβάζω. Όταν θα έφευγα για τον Καναδά να παντρευτώ τον άντρα μου, ο παππούς μου πάλι είπε να πάμε στο αμπέλι οι δυό μας. Πήγαμε και καθίσαμε στο Ληνό. Τον είδα πολύ στενοχωρημένο και δακρυσμένο. Αφού μου έδωσε τις καλύτερες ευχές του, μου λέει, φεύγεις και δεν θα σε ξαναδώ. Του λέω, παππούλη μου, μην στενοχωριέσαι, θα ξαναϊδωθούμε, θα έρθω διακοπές για να σας δω. Τότε συνήλθε λίγο. Η γιαγιά μου όταν ξεψυχούσε είχε δίπλα της τις δύο κόρες της και την μητέρα μου. Τελευταία της κουβέντα ήταν «Κατίνα, την ευχή μου να έχεις».

          Ένα όπλο στη ζωή μου ήταν η μόρφωση που έχω, την οποία χρωστάω στη μάνα μου κι ας ήταν η ίδια αγράμματη. Με στήριξε και με προώθησε γιατί καταλάβαινε τις δυνάμεις μου.

          Διάβασα το βιβλίο 2 φορές. Είδα φωτογραφίες αγαπημένων μου προσώπων. Του πατέρα μου, της μητέρας μου, συγγενών, φίλων και γενικά όλων των Ψαραίων. Η συγγραφή και η επιμέλεια του κειμένου, η ταξινόμηση καθώς και η παρουσίαση είναι τόσο καλή που μόνο εμπειρογνώμονες με πολλά χαρίσματα, ικανότητες και ταλέντα θα μπορούσαν να τελειοποιήσουν αυτό το βιβλίο. Αυτοί οι εμπειρογνώμονες Ψαραίοι βέβαια, είναι οι δύο φιλόλογοι καθηγητές. Ο αείμνηστος πατέρας Γιάννης Δ. Γκιώνης και ο γιός Διονύσης Ι. Γκιώνης. Το βιβλίο αυτό είναι ένα αριστούργημα. Είναι ένα βιβλίο που αξίζει να το έχει κάθε Ψαραίικο σπίτι. Θερμά συγχαρητήρια.

          Ο Γιάννης, μας έφυγε πέρσι για την άλλη ζωή. Άφησε όμως αυτό το λεύκωμα να τον θυμόμαστε. Ήταν ένας άνθρωπος χαρισματικός με πολλά προτερήματα. Προικισμένος. Χαρισματικός, κοινωνικός, πρόσχαρος, πάντοτε σε χαιρετούσε. Με το χαμόγελό του κουβαλούσε στους ώμους του την αρετή (ρητό Ευριπίδη).

          Η αρετή είναι το μεγαλύτερο προτέρημα στον άνθρωπο. Αυτό είχες εσύ Γιάννη μου. Ας είναι απαλό το Ψαραίικο χώμα που σε σκεπάζει και αιωνία η μνήμη σου.

 

 

Kathy  Γκίνη – Κουσιουρή