Ο πόνος της απώλειας - Τάσος Ιω. Πανουσόπουλος

Πέρασαν 40 ημέρες από τότε που ο Τάσος Ιω. Πανουσόπουλος, ο Τάσος μας, δεν είναι μαζί μας. 40 ημέρες απώλειας, οδύνης, πόνου, ο χρόνος κυλά, όμως συνειδητοποιούμε κάθε ημέρα όλο και περισσότερο, πως ο πόνος γίνεται πιο οξύς.

Όλο αυτό το διάστημα, το σύντομο, αλλά για εμάς πολύ μεγάλο, στάθηκαν στο πλάι μας, συγγενείς, φίλοι, πατριώτες, ο καθένας με το δικό του τρόπο προσπάθησε να μας δώσει κουράγιο, να μας πει ένα λόγο γλυκό. Ξέρουμε, είναι πολύ δύσκολη η διαχείριση της απώλειας, ειδικότερα μάλιστα όταν η ζωή με τις ανατροπές της, φέρνει το γονιό να θρηνεί το παιδί του. Η τάξη διασαλεύεται με την παράλογη πράξη της Ειμαρμένης, κι εμείς δεν μπορούμε παρά μόνο να την δεχτούμε.

Ο Τάσος, ήταν, και εξακολουθεί να είναι για εμάς που αποτελούμε την οικογένειά του, ο θεμέλιος λίθος της. Ήταν αυτός που πλήρωνε τα κενά μας, που ισορροπούσε τις ατέλειες μας, και τώρα, καλούμαστε εμείς, η μεγάλη του οικογένεια, να πορευθούμε δίχως αυτόν. Θα τα καταφέρουμε γιατί έχουμε σαν όπλο μας την αγάπη του, χάσαμε τη μορφή του, κάθε ημέρα που περνά αντιλαμβανόμαστε όλο και περισσότερο τη σκληρή αλήθεια, όμως, η αγάπη είναι αυτή που κάνει τη ζωή διάφανη και μας δίνει δύναμη να συνεχίσουμε.

Ο Τάσος πέθανε, αλλά ο Τάσος ζει. Είναι στη καρδιά μας, στα βάθη της ψυχής μας, στον αέρα που αναπνέουμε.

Από καρδιάς, ευχαριστούμε όλες και όλους εσάς που στηρίζετε με κάθε τρόπο τον μεγάλο πόνο μας.

 

 

 

 

Οικογένεια Τάσου Ιω. Πανουσόπουλου