Ψάρι Ηραίας - Αρκαδίας

Απλές σκέψεις για το πανηγύρι 28-29.8.2020

Λεπτομέρειες

Δημοσιεύτηκε στις Σάββατο, 01 Αυγούστου 2020 17:25

Εμφανίσεις: 1065

Η τελευταία απόφαση της κυβέρνησης με αφορμή τον κορωναϊό και την όσο δυνατή προφύλαξή από αυτόν, απαγορεύει πανελλαδικά τα πάσης φύσεως πανηγύρια μέχρι τέλος Αυγούστου (31.8.2020).

Μπορούμε λοιπόν να ζήσουμε και χωρίς πανηγύρια ή δεν μπορούμε; Το πανηγύρι γεμίζει με κόσμο το χωριό μας κάθε χρόνο ή η αγάπη μας γι’ αυτό, ο εορτασμός του Αγιάννη μας, και μερικά ακόμα μεγάλα ή μικρά πράγματα που έχουν να κάνουν μ’ αυτό; Δεν λέω, καλό είναι το πανηγύρι, οι μουσικοί του, όλο αυτό το κλίμα ευφορίας που δημιουργείται με το άκουσμα του κλαρίνου και του λαγούτου, με τον χορό ή μάλλον με τους χορούς. Φέτος όμως αυτά θα εκλείψουν. Τις παράπλευρες απώλειες από την απουσία πανηγυριών, την πληρώνουν πρώτα οι μουσικοί και οι άνθρωποι πίσω από μία μουσική σκηνή, ηχολήπτες κτλ. Κατά δεύτερο λόγο, σε ό,τι αφορά το δικό μας χωριό, θύμα της κυβερνητικής απαγόρευσης μπορούμε να πούμε πως είναι και η Αδελφότητα μας, μιάς και αυτή οργανώνει κάθε χρόνο τις εκδηλώσεις στο χωριό, μία έκ των οποίων είναι και το πανηγύρι.

Το πανηγύρι κάθε χρόνο, φέρνει ένα μικρό, ελάχιστο κέρδος για την Αδελφότητα και το οποίο με συνετή διαχείριση αξιοποιείται σε έργα στο χωριό (έγινε πρόσφατα η περίφραξη του γηπέδου μπάσκετ με άριστης κατασκευής υλικά). Τα κέρδη τα περισσότερα από το πανηγύρι, πάνε ώς γνωστό στους προμηθευτές, στους εμπόρους δηλαδή που προμηθεύουν τα απαραίτητα -τρόφιμα, αναψυκτικά, κρέατα, κτλ.- πράγματα για την εύρυθμη λειτουργία του.

Απ’ ότι αντιλαμβάνομαι, και οι αγώνες δρόμου δεν μπορούν φέτος να πραγματοποιηθούν λόγω της κυβερνητικής απαγόρευσης.

Οι κάτοικοι του χωριού κατά την παραμονή του Αγιάννη και μετά την περιφορά της εικόνας, μπορεί ν’ απαγορεύεται να συναθροιστούν μαζικά στον περίβολο της εκκλησίας, όμως, η Αδελφότητα, έστω και κάτω υπό περιορισμό μπορεί να λειτουργήσει και να ετοιμάσει ένα-δυό πράγματα για την εξυπηρέτηση των Ψαραίων και των φίλων τους που θα βρεθούν εκείνες τις ημέρες στο χωριό.

Μπορεί, για παράδειγμα, να βράσει δυό-τρία καζάνια με γίδα βραστή, έδεσμα αξιολογότατο, δεμένο άρρηκτα με την παράδοσή μας εφόσον κάποτε ήμασταν χωριό με μεγάλη κτηνοτροφία. Παράλληλα δε μπορεί να ψήνει σουβλάκια και να συμπληρώσει με αυτά την διατροφική συνήθεια της εορταστικής ημέρας. Αυτά όμως τα εδέσματα, κατ’ ουδένα τρόπο δεν θα τα σερβίρει σε τραπέζια, δεν θα υπάρχουν κάν τραπέζια και καρέκλες για την αποφυγή κάθε είδους συνωστισμού. Τι μπορεί λοιπόν να κάνει; Να δίνει φαγητό σε πακέτα, ναι, σε πακέτα, το κάθε σπίτι (με κάποιον αντιπρόσωπό του) να πηγαίνει ν’ αγοράζει γίδα βραστή ή σουβλάκια αν προτιμά και να μαζεύεται η οικογένεια και οι φίλοι της οικογένειας στο σπίτι της και να περνάνε όλοι καλά. Με τον τρόπο αυτό, υπάρχει ασφάλεια από τον κορωναϊό αφενός και αφετέρου δεν θα λείψουν τα παραδοσιακά ελέη λόγω των εορταστικών ημερών. Το υλικό κέρδος για την Αδελφότητα από την διαδικασία αυτή, του πακέτου, θα είναι φυσικά μηδαμινό, το ηθικό όμως κέρδος θα είναι μεγάλο, διότι έστω και με τον τρόπο αυτόν, τον ασυνήθιστο, η επαφή μεταξύ Αδελφότητας και των μελών της ισχυροποιείται περισσότερο από τις δύσκολες συνθήκες.

Απλές σκέψεις είναι, τίποτε περισσότερο …

Βασίλης Κ. Αναστασόπουλος