Η διαμάχη της Κοινότητας και του εφημέριου μας, έλαβε αίσιο τέλος

Το πρόβλημα που δηλητηρίαζε τον καθαρό αέρα του χωριού μας, έλαβε τελικά αίσιο τέλος. Όμοιο, σαν ένα καζάνι που έβραζε κι έπρεπε να εκραγεί για να σταματήσει η ταραχή του. Πράγματι, συνέβησαν πολλά ακραία γεγονότα αλλά στο τέλος επανήλθε η γαλήνη που χαρακτηρίζει την μικρή Κοινότητά μας.

Προ ημερών, στην συνάντηση που πραγματοποιήθηκε στην έδρα της Μητρόπολης, στην Δημητσάνα, ο δεσπότης μας, με σοφία απευθυνόμενος προς τον εφημέριο μας, του είπε επί λέξει: αν σου ζητάνε να κάνεις δύο βήματα πίσω, εσύ να κάνεις πέντε. Έγινε ό,τι έγινε, αλλά τελικά ο εφημέριος μας, ζήτησε δημόσια συγνώμη από την εκκλησία του χωριού, δέχτηκε να κάνει νέα εκκλησιαστική επιτροπή και στο τέλος δήλωσε ότι, εφόσον δεν είναι επιθυμητός στο χωριό μας, θα δηλώσει την παραίτησή του.

Από χθές λοιπόν, 30 Αυγούστου 2020, ο Αγιάννης ο Πρόδρομος έχει καινούργια εκκλησιαστική επιτροπή, αφήνουμε λοιπόν πίσω μας τα δυσάρεστα και προχωράμε εμπρός.

Όσο δε για την παραίτηση του εφημέριου, πράγματι, η Κοινότητα στο σύνολό της σχεδόν, με την λαϊκή συνέλευση που πραγματοποιήθηκε την επιθυμούσε για να δωθεί ένα τέλος στο όλο ζήτημα. Στο σημείο αυτό όμως ας ειπωθεί κάτι διαφορετικό. Είναι αλήθεια ότι ο παπάς του χωριού μας, έχει κακές στιγμές, όπως έχουμε κι εμείς, πολλές φορές κυριάρχησαν τα συναισθήματά του, όπως ακριβώς συμβαίνει και με εμάς, άλλες τόσες χάθηκε η λογική σε αυτόν όπως και σε εμάς. Μέσα σε όλα αυτά τα ανθρώπινα, ακούγοντας ο παπάς μας και τη σοφή συμβουλή του δεσπότη μας, έκανε πέντε βήματα πίσω, ζήτησε δημόσια συγνώμη. Την ίδια συγνώμη, τα πέντε βήματα πίσω, τα έκανε και η απελθούσα εκκλησιαστική επιτροπή, εκφραζόμενη από το σύνολο σχεδόν της Κοινότητάς μας. Ώς έκ τούτου λοιπόν, έχουμε την εντύπωση, ότι δεν συντρέχει πλέον λόγος σοβαρός για να παραιτηθεί ο παπά Κώστας από εφημέριος μας. Ίσως τελικά, όλο αυτό που συνέβη το τελευταίο διάστημα να ήταν ένα καλό διδακτικό μάθημα και των δυο εμπλεκόμενων πλευρών.

Ένα άλλο ζήτημα που πρέπει να διευθετηθεί, είναι αυτό του πρώην εκκλησιαστικού επιτρόπου, για τον οποίο δημιουργήθηκε όλο αυτό το ακραίο θέμα. Θα πρέπει να γίνει κατανοητό, ότι αυτός ο πατριώτης μας, δεν είναι επ’ ουδενί ανεπιθύμητο πρόσωπο στην Κοινότητά μας, όπως ίσως εσφαλμένα έχει φανεί. Εξάλλου, δεν έχει κανείς μας το δικαίωμα να θεωρεί ανεπιθύμητο ένα πατριώτη, διότι αν το κάνει, πάμε αμέσως στον ακραίο φασισμό. Εδώ θα πρέπει να κάνουμε ένα διαχωρισμό και να πούμε πως, ο πατριώτης αυτός, είναι ένας από εμάς, έχει και αυτός, όπως κι εμείς, τις καλές και κακές του στιγμές, και πιθανότατα δεν αντιλήφθηκε το μέγεθος της επιμονής του να παραμείνει εκκλησιαστικός επίτροπος την στιγμή που για την θέση αυτή η Κοινότητα δεν τον ενέκρινε. Όχι επειδή δεν είναι καλός άνθρωπος, ποιος αλήθεια είναι αναμάρτητος, όχι, αλλά έπρεπε να αποδεχθή χωρίς δισταγμό την βούλησή της. Είναι κάτι ανάλογο με τις τοπικές εκλογές, η Κοινότητα έναν εγκρίνει για πρόεδρο από τους λίγους ή πολλούς υποψήφιους που έχει. Αυτοί λοιπόν που δεν εκλέγονται είναι πρόσωπα ανεπιθύμητα στο χωριό μας; Όχι βέβαια, αυτά είναι αστεία πράγματα. Ο συγκεκριμένος λοιπόν πατριώτης μας, ήταν και εξακολουθεί να είναι ένας από εμάς, είναι δικός μας άνθρωπος και θα πορευθούμε όλοι μαζί, και με αυτόν μαζί μας φυσικά.

Πολλές φορές, σε όλους μας συμβαίνει αυτό, προτάσσουμε τους εγωισμούς μας, και έτσι χάνουμε την ουσία των πραγμάτων. Τέλος καλό λοιπόν, όλα καλά, αφήνουμε πίσω, διαγράφουμε οριστικά τα δυσάρεστα και προχωράμε έχοντας θετική στάση για όσα η ζωή μας επιφυλάσσει.

Κλείνοντας το σημείωμα αυτό, ας ειπωθεί επίσης και το ότι, μερικοί πατριώτες, μετρημένοι στα μισά δάκτυλα του ενός χεριού, έκαναν πλάκα με όλα αυτά. Είναι φυσικά δικαίωμά τους, εξάλλου οι τοξικοί άνθρωποι ζούν κι αυτοί ανάμεσά μας, λέγοντας ψέματα, κουτσομπολεύουν, και διαρκώς παρεκτρέπονται με τον ένα ή άλλο τρόπο. Αλλά ακόμα κι αυτοί, δικοί μας άνθρωποι είναι, και με αυτούς θα πορευθούμε.

 

 

 

 

 

Βασίλης Αναστασόπουλος