Ψάρι Ηραίας - Αρκαδίας

«Μια στραβή βελόνα» - ένα παραμύθι της Ιωάννας Βασ. Γκιώνη

Λεπτομέρειες

Δημοσιεύτηκε στις Παρασκευή, 13 Νοεμβρίου 2020 22:16

Εμφανίσεις: 1120

Στην εποχή της 4^ης τεχνολογικής επανάστασης που διανύουμε, όλα έχουν γίνει εύκολα, όλα τα έχουμε γρήγορα μπροστά σε μια οθόνη, είτε πρόκειται για ειδήσεις, είτε για ό,τι άλλο ο καθένας μας επιθυμεί. Πληροφορία και υπέρ-πληροφορία, είναι πλέον έννοιες ταυτόσημες μα μπορεί να κρύβουν μέσα τους πολλές παγίδες, απαιτούν μεγάλη προσοχή για να μην μας οδηγούν εκεί που θέλουν και όχι εκεί που εμείς θέλουμε να πάμε. Φαινομενικά, οι έννοιες αυτές εκφράζουν ελευθερία λόγου, έτσι δηλαδή νομίζουμε, και, μέσα από κοινωνικά δίκτυα, απ’ όσα συνθέτουν τον κόσμο του «www», ερχόμαστε σε επαφή, ανταλλάσσουμε απόψεις, διαπληκτιζόμαστε, διαφωνούμε, ακολουθούμε ομάδες, κόμματα, λάβαρα, επιδιώκουμε ν’ ανήκουμε σε κάποια ομάδα για να νιώθουμε ασφάλεια. Πάρα πολλά σύνθετα πράγματα μας προσφέρει απλόχερα το «www». Είναι όμως αθώο; Όχι βέβαια, πως αλήθεια μπορεί κάτι που στοχεύει στο μυαλό μας να είναι αθώο;

Η 4^η τεχνολογική επανάσταση είναι ευλογία και κατάρα, στο χέρι μας είναι να κλίνουμε στην μία ή την άλλη πλευρά της. Στον αντίποδα της θαυμαστής πράγματι τεχνολογίας, μπορούμε αν θέλουμε, να παραθέσουμε βιβλία. Ναι, βιβλία, διότι αυτά κρατάνε το μυαλό μας καθαρό από τις ακαθαρσίες των κοινωνικών δικτύων, αυτά πλάθουν τη φαντασία μας και δημιουργούμε εικόνες, χρώματα, ιστορίες, παραμύθια. Ίσως το δυσκολότερο είδους λογοτεχνίας, να είναι το παραμύθι. Και αυτό διότι, απευθύνεται κυρίως σε παιδιά, που είναι -αν μου επιτρέπετε- οι πιο απαιτητικοί αναγνώστες, και τούτο διότι, τα παιδιά, έχουν ακόμα μέσα τους την αγνότητα που εμείς οι μεγαλύτεροι έχουμε απωλέσει. Εμείς πουλήσαμε ακόμα και τη ψυχή μας στο όνομα της λογικής, της προκοπής, της ευημερίας, του υλισμού αν θέλετε, την πουλήσαμε στην καθημερινότητα της ζωής που επιλέξαμε να κάνουμε, φτιάξαμε πλαστές ανάγκες και τις υπηρετούμε με άγχος, τα παιδιά όμως, είναι το μέλλον αυτών που εμείς δεν κάναμε. Τα παιδιά, είναι πάντοτε στο παρόν, αυτό από μόνο του είναι καταπληκτικό. Τα παιδιά πράττουν, δρούν, ακινητοποιούν τον χρόνο, και όλη αυτή η επιλογή τους είναι καθαρή ενέργεια.

Το παραμύθι, είναι μια πολύ δύσκολη υπόθεση, και μόνο τα παιδιά με την αγνότητά τους μπορούν να το κατανοήσουν. Κατ’ επέκταση, και ο συγγραφέας ενός παραμυθιού, έκ των πραγμάτων, γίνεται πάλι παιδί, μπαίνει στο κόσμο του, και πλάθει όσα η παιδική και αμόλυντη ψυχή με ευκολία θα κατανοήσει και θα ενστερνιστεί.  Εμείς όλοι, ζώντας μέσα στη γοητεία και στην πλάνη, οφείλουμε να σεβαστούμε τους συγγραφείς παραμυθιών, πόσο μάλλον τα παιδιά που ακούνε με όλες τις αισθήσεις τους ένα παραμύθι.

Ειδικότερα εμείς οι Ψαραίοι, είμαστε τυχεροί, διότι δικοί μας άνθρωποι γίνονται πάλι παιδιά γράφοντας παραμύθια. Τον χορό τον άνοιξε ο Δημήτρης Σταματόπουλος με τα δυό του παραμύθια: «Το πρώτο χωριό πάνω στη γη» και «Η πρώτη πόλη πάνω στη γη». Τώρα, τη σκυτάλη παίρνει η Ιωάννα Βασ. Γκιώνη με το δικό της παραμύθι που φέρει τον τίτλο: «Μια στραβή βελόνα». Ας διαβάσουμε όμως ένα πολύ μικρό απόσπασμα από το παραμύθι της:  

... «Κατάλαβες λοιπόν, γιατί σε έψαχνα και σε διάλεξα, καλή μου Στραβομυτίτσα;», έλεγε στη βελόνα της η κυρά Φρόσω. «Γιατί με εσένα μόνο, μπορώ να κάνω όλα αυτά τα θαύματα! Μ’ εσένα μπορώ να φτιάξω και τις παραμικρές πινελιές, να κεντήσω τα γρήγορα πόδια των αλόγων μέσα στο ποτάμι, να φτιάξω τις πλεξούδες της Σταχτοπούτας, να βάλω φωτιά στη γλώσσα του Δράκου, να ζωγραφίσω τον άνεμο, να λυγίσω τα γαμψά νύχια του αητού, να κάνω ν’ ακουστεί το κακαριστό γέλιο της μάγισσας!» ... 

Το πρώτο παραμύθι της Ιωάννας Βασ. Γκιώνη, «Μια στραβή βελόνα», έλαβε το πρώτο βραβείο Παραμυθιού στον Πανελλήνιο Διαγωνισμό Πεζογραφίας «ΚΕΦΑΛΟΣ»

Θα εκδοθεί πολύ σύντομα και θα γίνει από τη Σελίδα μας σχετική ενημέρωση. 

Καλοτάξιδο το Παραμύθι σου Ιωάννα μας.

Βασίλης Κ. Αναστασόπουλος