Ψάρι Ηραίας - Αρκαδίας

Ο Φώτης Δημ. Αναστασόπουλος δεν είναι πιά "εδώ"

Λεπτομέρειες

Δημοσιεύτηκε στις Πέμπτη, 04 Μαρτίου 2021 22:29

Εμφανίσεις: 1112

Ο Φώτης Δημ. Αναστασόπουλος, ήταν το μικρότερο από τα εφτά παιδιά του Μήτρου Αναστασόπουλου και της Αφροδίτης (το γένος Δαμοπούλου). Και χθές, την Τετάρτη 3 Μαρτίου 2021, αποφάσισε να πάρει την Μεγάλη Ατραπό, αυτή που ο Dante Alighieri ονόμασε «Παράδεισο».

Αν πράγματι υπάρχει Παράδεισος και Κόλαση, αν πέσουμε στην παγίδα αμόρφωτων και φανατικών ιερέων, που τρομοκρατούν με την ύπαρξη αυτών των δύο αντιθέτων πόλων. Είτε δεχτούμε πως υπάρχουν είτε όχι, ο βίος του Φώτη, η πορεία του μέσα στη ζωή, κυριολεκτικά άξιζε κάτι πολύ περισσότερο από τον Παράδεισο. Ο Πλάτωνας, δίχως τον τρόμο στον λόγο του, μας μίλησε για την Νήσο των Μακάρων. Είχε σαφέστατα καλύτερη αντίληψη από την χριστιανική ψευδό-ηθική.

Εκει τώρα βρίσκεται ο Φώτης και με την ευγένεια που τον ακολουθούσε σε όλη τη ζωή του, συλλογάται ελεύθερα, διότι σε όλο τον βίο του υπήρξε ένας ελεύθερος άνθρωπος, παρασάγγας μακριά από φανατισμούς, θρησκοληψίες, με πνεύμα ανοικτό, σεβόμενος στο έπακρο τον συνάνθρωπό του, τον ομοτράπεζό του, τον αδελφό του, τον γείτονά του, τον φίλο του, τον συγγενή του, τον πατριώτη του. Δεν είχε εχθρούς ο Φώτης, αλλά και αν είχε, θα τους αντιμετώπιζε κι αυτούς με σεβασμό. Υπήρξε ένας θαυμάσιος Άνθρωπος. Αλλά ναι, υπήρξε και τυχερός ο Φώτης. Διότι η Ειμαρμένη το θέλησε και έσμιξε με την Νίκη, έναν άνθρωπο καθαρό σαν το κρύσταλλο, σπάνιο σαν το ακατέργαστο διαμάντι.

Με την σύζυγό του την Νίκη διάβηκε τον ανήφορο του χρόνου καθώς και με την Βαρβάρα, την κόρη της. Δυό γυναίκες που του στάθηκαν στις δύσκολες στιγμές της ζωής του, σαν γρανίτης, που τον λάτρεψαν και τις λάτρεψε.

Τον γνώριζα καλά τον Φώτη, στην ίδια γειτονιά μείναμε, ποτέ μας δεν ανταλλάξαμε έναν λόγο όχι βαρύ, έναν λόγο έστω χλωμό. Ήταν ξάστερος με τις ανθρώπινες σχέσεις ο Φώτης, ουσιώδης, δεν χανόταν στα μικρά, σε αυτά τα καθημερινά προβλήματα που τα γεννά η υποκρισία και η ιδιοτέλεια.

Τολμώ να πω, πως του Φώτη δεν του αρμόζουν οι λύπες, δεν θα τις ήθελε ούτε ο ίδιος πιστεύω. Ο σεβασμός του πρέπει, διότι χωρίς κόπο, αβίαστα, ολόκληρη η ζωή του Φώτη ήταν ένας τεράστιος κήπος με χρώματα, ένα κυπαρίσσι ολόδροσο που η άκρη του πλέον αγγίζει τους ουρανούς.

Στην σύζυγό του Νίκη, στην κόρη του Βαρβάρα, στην αδελφή του Τασία, στα ανήψια του και σε όλους τους οικείους συγγενείς του, θερμά συλλυπητήρια.  

Καλό Ταξίδι Λεβέντη Φώτη.

Βασίλης Κ. Αναστασόπουλος