Δημόσια συγνώμη για "ατυχές" δημοσίευμα

Την Δευτέρα στις 23 Αυγούστου 2021, έκανα μία ανάρτηση στο «FB», όπου σε αυτή έν ολίγοις, μιλούσα για το δικαίωμα να έχω σαν Ψαραίος, απρόσκοπτη πρόσβαση στο κυλικείο που βρίσκεται στον περιβάλλοντα χώρο της εκκλησίας και το έκτισε πριν από μερικές δεκαετίες η Αδελφότητα με την τεχνική και οικονομική συνδρομή των μελών της. Από την λειτουργία δε του κυλικείου και εντεύθεν, γνώριζα -όπως και πάρα πολλοί πατριώτες-, ότι η χρήση του ήταν ελεύθερη σε όποιον ήθελε να το χρησιμοποιήσει και το μόνο που θα έκανε ήταν να πάρει από ένα συγκεκριμένο χώρο το κλειδί δίχως να ρωτήσει κανέναν. Αυτό έκανα κι εγώ για πολλά χρόνια, πήγαινα στον χώρο με τα βαθύσκια πουρνάρια, άνοιγα, έψηνα έναν καφέ, καθόμουν κάτω από τις σκιές, διάβαζα ένα βιβλίο, έκανα τη δουλειά μου, άφηνα τον χώρο όπως τον εύρισκα, κλείδωνα, τοποθετούσα το κλειδί στη θέση του και πήγαινα στο καλό.

Αυτό το δικαίωμα -γιατί για μένα δικαίωμα είναι και ας έχετε κάποιοι από εσάς διαφορετική γνώμη-, το έχασα, διότι το κλειδί δεν υπήρχε πλέον στη γνώριμη θέση του. Για λόγους ασφαλείας -όπως ειπώθηκε από την πλευρά της Αδελφότητας- το κλειδί δεν ήταν διαθέσιμο όπως και πρίν, πλήν όμως, όποιος το ήθελε, θα μπορούσε να το ζητήσει και να το έχει. Έτσι, μερικά μέλη του Δ.Σ. της Αδελφότητας, ίσως και όλα, δεν γνωρίζω με ακρίβεια και δεν έχει σημασία, είχαν το κλειδί και εξυπηρετούσαν τους ενδιαφερόμενους πατριώτες.

Η ένσταση λοιπόν των Φορέων του χωριού μας –Αδελφότητας, εκκλησιαστικής επιτροπής και προέδρου της Κοινότητας-, στο δημοσίευμα που έκανα και τους ενόχλησε, διότι τους αδικούσε, όπως ελέχθη, ήταν ακριβώς αυτή: εφόσον ήθελα το κλειδί γιατί δεν το ζητούσα και φυσικά θα το έπαιρνα.

Σε συνάντηση που πραγματοποιήθηκε σήμερα το πρωί στις 10.00 με πρωτοβουλία της Αδελφότητας, μεταξύ αυτής και του γράφοντος, μου ζητήθηκε να κατεβάσω την δημοσίευση που έκανα και τους έθιγε αφενός και αφετέρου να τους ζητήσω δημόσια συγνώμη για τις άσχημες εντυπώσεις που δημιουργούνται.

Έν κατακλείδι, γιατί τα πολλά λόγια είναι και φτώχεια, την δημοσίευση όπως προανέφερα, την κατέβασα.

Ζητώ δημόσια συγνώμη από τους Φορείς του Ψαρίου Ηραίας Αρκαδίας για την αναστάτωση που τους προκάλεσα.

Κλείνοντας το θέμα αυτό, θέλω επίσης -αν και δεν μου ζητήθηκε-, να ζητήσω δημόσια συγνώμη και από τις φίλες και φίλους μου που, όλο αυτό το διάστημα δεν έχουμε πρόσβαση στο κυλικείο, ειδικότερα το βράδυ, να αμπελοφιλοσοφήσουμε, να παίξουμε χαρτιά, να συζητήσουμε  κτλ., να κινηθούμε ελεύθερα δίχως να ζητάμε ούτε την άδεια κανενός, πόσο μάλλον ένα κλειδί. Τουλάχιστον η δική μου αντίληψη (έχω νομίζω το δικαίωμα να την έχω, όπως άλλωστε κι εσείς έχετε τις δικές σας), είναι αυτή. Και στις διαφορετικές αντιλήψεις δεν χωρά το λάθος ή το σωστό, ή μάλλον, μπορείτε να πείτε ότι η δική μου αντίληψη είναι λανθασμένη. Θα σεβαστώ την γνώμη σας αλλά δεν θα την ενστερνιστώ.

 

 

 

 

 

Βασίλης Κ. Αναστασόπουλος