Ψάρι Ηραίας - Αρκαδίας

Το μέλλον της Αδελφότητας

• 
• 

Λεπτομέρειες

Δημοσιεύτηκε στις Παρασκευή, 01 Σεπτεμβρίου 2023 00:25

Εμφανίσεις: 1339

Το μέλλον της Αδελφότητας

 

Πέρασε ακόμα ένας πετυχημένος Αύγουστος στο επίπεδο των εκδηλώσεων που οργάνωσε και έφερε εις πέρας η Αδελφότητα.

Στο μεσοδιάστημα των εκδηλώσεων, ανακοινώθηκε από την Αδελφότητα, ή μάλλον από μερικά μέλη του Δ.Σ. ότι θα αποχωρήσουν με τη λήξη της διετούς θητείας του. Οπότε, στις εκλογές του Οκτωβρίου πιθανόν να δούμε ένα διαφορετικό Δ.Σ.

Ακούστηκε όμως και μία φράση: «η Αδελφότητα δεν χρειάζεται επιστήμονες αλλά εργάτες», φράση που υποτιμά θα ‘λεγα τους νέους ανθρώπους του χωριού μας που ενδεχομένως να έχουν την διάθεση ν’ ασχοληθούν με τις δραστηριότητες της Αδελφότητας. Ακούγεται όμως συχνά-πυκνά ότι η Αδελφότητα κινδυνεύει να διαλυθεί αν αποσυρθεί η σημερινή διοίκηση, διότι, αν παρ’ ελπίδα αναλάβουν την διοίκησή της νέοι -έκ των οποίων και επιστήμονες-, δεν θα μπορέσουν ν’ ανταπεξέλθουν στο έργο της. Το πανηγύρι για παράδειγμα απαιτεί καλή οργάνωση που οι νέοι δεν έχουν την εμπειρία για να το διαχειριστούν σωστά, ή το ταμείο (δική μου σκέψη) απαιτεί επίσης σωστή διαχείριση -που πάλι οι νέοι- δεν έχουν την εμπειρία για κάτι τέτοιο.

Οι νέοι του χωριού μας, δεύτερης ή και τρίτης γενιάς, στελεχώνουν ανώνυμες εταιρείες, στελεχώνουν από διευθυντικά πόστα δημόσιους οργανισμούς, με την επιστημονική τους κατάρτιση, αποτελούν τη στιγμή αυτή την ραχοκοκαλιά της πατρίδας μας. Οι νέοι, που όπως λένε οι περισσότεροι, ότι είναι το μέλλον, θα πρέπει να τους πω ότι το μέλλον είναι το παρόν, το μέλλον είναι εδώ και κινεί τα νήματα της δημόσιας και ιδιωτικής ζωής του κράτους.

Αλήθεια, με ποια λογική θεωρεί κάποιος ότι ο νέος άνθρωπος, ο επιστήμονας για παράδειγμα, είναι ικανός στη δουλειά του αλλά δεν είναι ικανός ν’ αναλάβει την Αδελφότητα Ψαραίων; Επειδή δεν είναι εργάτης;

Θα συμφωνήσω με την νοοτροπία της παρούσης Αδελφότητας ότι για την διεκπεραίωση των εκδηλώσεων της -ειδικότερα αυτή για το πανηγύρι-, πράγματι, απαιτούνται εργατικά χέρια. Μέχρι σήμερα, τις δύσκολες και επίπονες αυτές εργασίες, τις αναλαμβάνουν με μεγάλη επιτυχία τόσο τα μέλη του Δ.Σ. αλλά και εθελοντές κοντά ή ακόμα και έξω από τον στενό κύκλο (τον συγγενικό ειδικότερα), άνδρες και γυναίκες. Η προσφορά όλων αυτών δεν αμφισβητείται, είναι πολύ μεγάλη.

Αν λοιπόν αναλάβουν την Αδελφότητα επιστήμονες, άπειροι με τα πράγματα της, είναι πάρα πολύ εύκολο γι’ αυτούς να βρούν λύσεις σε όσα προβλήματα εύκολα ή δύσκολα προκύψουν. Είναι ικανοί, διότι στον ιδιωτικό εργασιακό βίο τους, δίνουν καθημερινά λύσεις σε πολύπλοκα προβλήματα που μπροστά τους η διοργάνωση ενός πανηγυριού φαντάζει αστεία υπόθεση. Να είστε σίγουροι γι’ αυτό.

Μιάς και ο λόγος όμως για το πανηγύρι, επειδή έχω την εμπειρία, σαν μέλος του Δ.Σ κι εγώ κάποτε αλλά και διότι για πολλά χρόνια βοηθούσα εθελοντικά την Αδελφότητα, θα πω το εξής, η οργάνωση ενός πανηγυριού σε επίπεδο προμηθειών, είναι αστεία υπόθεση. Μία κόλλα χαρτί επί της ουσίας είναι, όπου σε αυτήν υπάρχουν τα τηλέφωνα και τα ονόματα των προμηθευτών αφενός και αφετέρου, υπάρχουν οι λίστες με τα προϊόντα που καταναλώνονται: τόσα κιλά ντομάτες, τόσα κιλά κρεμμύδια, τόσα κιλά φέτα, τόσες μπύρες και αναψυκτικά, τόσα μπουκάλια κρασί, τόσες γίδες, τόσα κιλά ψωμί, τόσα μαχαίρια και πηρούνια, τόσα τραπεζομάντηλα, τόσα ποτήρια μικρά και μεγάλα. Όλες αυτές οι ποσότητες μπορούν να παρεκκλίνουν προς τα πάνω ή τα κάτω, ανάλογα με τις μέρες του πανηγυριού, αν δηλαδή πέφτει μεσοβδόμαδα ή σαββατοκύριακο.

Αν επιθυμεί το σημερινό Δ.Σ. να συνεχίσει το έργο του, μπορεί να το κάνει νομίζω, δίχως την κινδυνολογία της διάλυσης. Αλλά αφής στιγμής δηλώνει ότι μερικά μέλη του θ’ αποχωρήσουν, ας το δηλώσουν κι αυτά ευθέως και όχι να παλινδρομούν στις θέσεις τους. Δεν έχει κανένας όμως το δικαίωμα, μέλος του Δ.Σ της Αδελφότητας ή όχι, να μην εμπιστεύεται τους νέους.

Πάντοτε, αυτό είναι νομοτελειακό, η κάθε νέα γενιά, είναι απείρως καλύτερη, πιο εξελιγμένη, από την προηγούμενη. Αυτό δεν το λέω εγώ, είναι νόμος της φύσης. Αν όμως η παλιότερη γενιά δεν έχει επίγνωση αυτής της πραγματικότητας, το πρόβλημα είναι δικό της και όχι της νέας γενιάς.

Κατακλύζουν οι νέοι το χωριό μας, κάθε ηλικίας και φύλου, βιώνουν οι περισσότεροι από αυτούς την παιδική τους ηλικία στο χωριό. Βρίσκουν τρόπους να γνωριστούν μεταξύ τους, το παιχνίδι είναι ένας σημαντικός παράγοντας που δένει σχέσεις. Στις σχέσεις αυτές, η Αδελφότητα στάθηκε μπροστάρης όταν έκανε το γήπεδο μπάσκετ, όταν έστησε στο σχολείο και στο κυλικείο παιδικές κούνιες, η ιδέα και χορηγία του Γιάννη Κουσιουρή για τους αγώνες που καθιερώθηκαν, ελκύουν τους νέους στο χωριό, όλη αυτή η διαδρομή πάει μπροστά, όχι πίσω.

Σπίτια που για χρόνια έμεναν κλειστά, ανοίγουν πάλι, άνθρωποι νέοι, παιδιά, έρχονται στο χωριό για πρώτη φορά, θα έρθουν πάλι και πάλι, και έτσι αποκτούν γνώσεις για τον μαγικό χώρο που φιλοξενεί το χωριό μας. Πατρίδα είναι η παιδική ηλικία, έλεγε στο ομώνυμο κινηματογραφικό του έργο ο φίλος μου και σκηνοθέτης Αλέξανδρος Παπαηλιού. Το βεβαιώνω κι εγώ αυτό, το βεβαιώνετε νομίζω και πολλοί από εσάς.

Οι νέοι που πιθανόν ν’ αναλάβουν την Αδελφότητα αν εσείς το θελήσετε, είναι δεύτερης γενιάς Ψαραίοι από μάνα ή πατέρα, μπορεί και τρίτης. Και λοιπόν; Όλοι μας δεν μιλάμε για την συνέχεια της Αδελφότητας; Πως το εννοούμε όμως αυτό όταν αποκλείουμε τους νέους από αυτήν επειδή είναι επιστήμονες και όχι εργάτες;

Αν εσείς δεν εμπιστεύεστε τα ίδια σας τα παιδιά για ν’ αναλάβουν τα ηνία και να οδηγήσουν την Αδελφότητα μπροστά, τα παιδιά αυτά που κινούν τα νήματα της δημόσιας και ιδιωτικής ζωής, της οικονομίας, του μηχανισμού που λέγεται ελληνικό κράτος, τι εμπιστεύεστε αλήθεια; Τον πολιτικό για παράδειγμα που έχει βαπτίσει το ψέμα για αλήθεια;

Ουδείς νομίζω αμφισβητεί την προσφορά κάθε Δ.Σ. της Αδελφότητας Ψαραίων, ουδείς. Αλλά, πρέπει ν’ αντιληφθεί η Αδελφότητα πως πρέπει να ανανεώνετε κάθε τόσο από φρέσκιες ιδέες. Τις φρέσκιες ιδέες τις έχουν μόνο οι νέοι άνθρωποι, το παρόν και το μέλλον αυτής της κοινωνίας.

=============

Στη φωτογραφία, διακρίνεται η οικογένεια του Γιάννη Νικ. Αναστασόπουλου (της Φλώρας) στο καινούργιο σπίτι της. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι, ήρθαν στο Ψάρι για πρώτη φορά (αναφέρομαι στους νέους και στα παιδιά), και θα έρθουν πάλι διότι το Ψάρι δικαιωματικά πλέον, ανήκει στην νέα γενιά, σε ό,τι καλύτερο και πιο εξελιγμένο διαθέτει Τώρα το Ψάρι και η πατρίδα μας.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Βασίλης Κ. Αναστασόπουλος