Ψάρι Ηραίας - Αρκαδίας

Ο προεκλογικός αγώνας στην Γορτυνία

Λεπτομέρειες

Δημοσιεύτηκε στις Τρίτη, 05 Σεπτεμβρίου 2023 10:47

Εμφανίσεις: 988

Δημοτικές εκλογές (2023) στη Γορτυνία

Ακόμα μία εκλογική αναμέτρηση είναι προ των Πυλών -όχι αυτών προς τον εξώκοσμο και τα παράλληλα σύμπαντα-, που αρέσουν στον κόσμο και του φτιάχνουν τη φαντασία. Όχι, προ των πυλών της άλωσης, της κατάκτησης, της αμετροέπειας. Οι εκλογικές αναμετρήσεις στην Ελλάδα -κυρίως σε δημοτικό επίπεδο- είναι πολύ βάρβαρες, περιέχουν απειλές, εκβιασμούς, φόβο.

Γιατί συμβαίνει αυτό, δεν το γνωρίζω, ίσως να φταίει η λειτουργία της κλειστής κοινωνίας, ο συντηρητισμός που πηγάζει μέσα από την παράδοση, δεν αλλάζει εύκολα κάτι που δεν μπορεί να γίνει αντιληπτό από τις μάζες, ή αν θέλετε, από την κοινή γνώμη. Μάζα, κοινή γνώμη, ένα και το αυτό είναι, από του μαέστρους της προπαγάνδας, εύκολα, πολύ εύκολα, άγονται και φέρονται σύμφωνα με τα σχέδια τους. Δεν υπάρχει σε αυτό το παιχνίδι κάτι το συνωμοτικό, κάθε άλλο, όλα είναι ξάστερα αλλά χρειάζονται και ξάστερο μυαλό για να τα δει κανείς. Και μυαλό καθαρό δεν υπάρχει, ούτε υπήρξε ποτέ από τις μάζες. Εδώ ακριβώς έγκειται ο θρίαμβος των σφετεριστών, των εξουσιαστών, ακόμα και αυτών που λειτουργούν σαν δεκανίκια των πρώτων.

Στην κεντρική πολιτική σκηνή, από τότε που εισχωρήσαμε στον κόσμο των μνημονίων μέχρι και σήμερα που είμαστε εκτός αυτών, ποιοι μας κυβέρνησαν; Ή μάλλον, ποιους επέλεξαν οι μάζες να μας κυβερνήσουν; Μα αυτούς φυσικά που δημιούργησαν το πρόβλημα, το γιγάντωσαν και εδώ είναι η παράνοια, οι ίδιες μάζες όρισαν πάλι τους ίδιους για να το λύσουν. Δεν έχει σημασία αν οι «λύτες» των προβλημάτων φοράνε ταμπέλες αριστερών, δεξιών, σοσιαλιστών ή κάτι άλλο, το ουσιαστικό πρόβλημα με όλους αυτούς αλλά και τις μάζες, είναι ότι δεν έχουν εθνική συνείδηση. Έν τάχει, οι πολιτικοί, η μεγαλοαστική τάξη και οι μάζες δεν έχουν εθνική συνείδηση. Κινούνται πάνω στον δρόμο του ατομικού συμφέροντος και μόνο.

Κάτω από την κεντρική πολιτική σκηνή, ζει η δημοτική πολιτική, ο καθρέπτης της ελληνικής κοινωνίας. Ειδικότερα από το 1998 (Ν. Καποδίστρια) μέχρι και σήμερα (Ν. Καλλικράτη), τα προβλήματα διογκώνονται, γίνονται χρόνια και να κι εδώ το οξύμωρο, οι δημιουργοί των προβλημάτων απαιτούν να γίνουν και «λύτες» αυτών. Τίθεται λοιπόν το ερώτημα: μπορούν, έχουν την ικανότητα προβληματικοί άνθρωποι να δώσουν λύσεις στα προβλήματα που έφτιαξαν με την πάροδο του χρόνου;

Όχι, κανείς από αυτούς δεν μπορεί αλλά οι μάζες έχουν πάντοτε ασθενή μνήμη διότι αυτό επιτάσσει το μικροσυμφέρον τους. Η πάρτη τους κοινώς.

Βαυκαλίζονται οι αρχηγοί δημοτικών παρατάξεων για τους συνδυασμούς που έκλεισαν, όμως σε αυτούς ανακυκλώνονται τα ίδια πρόσωπα, αυτά που αλλάζουν στρατόπεδα κάθε τετραετία ανάλογα με τα προσωπικά τους συμφέροντα. Μπορεί ν’ αλλάζουν οι δήμαρχοι, αλλά η κατάσταση μένει η ίδια, διότι συνήθως επιπλέουν οι φελλοί στην επιφάνεια.

Πέραν αυτών που είναι μεν γνωστά αλλά διαρκώς δυσάρεστα, πίσω από τα χαμόγελα και το θεαθήναι, υπάρχουν οι εκβιασμοί, οι ύβρεις, η έπαρση. Λέει ένας υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος για παράδειγμα: το χωριό μου είμαι εγώ! Εγώ αποφασίζω! Κάπου αλλού, ένας υποψήφιος για τοπικός στο χωριό του, αποσύρει έντρομος την υποψηφιότητά του διότι απειλούν να του κόψουν την παροχή νερού, τόσο σε αυτόν αλλά και στο λίγα ζώα που διαθέτει, αν επιμείνει στη θέση του. Φυσικά δεν επιμένει διότι το νερό γι’ αυτόν είναι όλη η ύπαρξή του. Παρά πέρα, ένας άλλος υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος, βρίζει χυδαία στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης τον αντίπαλο υποψήφιο δήμαρχο και, αν τολμήσει κάποιος να του επισημάνει τον βάρβαρο και δίχως ουσία υβριστικό του λόγο, του διαγράφει τα σχόλια!

Θα πει κανείς ότι όλα αυτά είναι αστεία και ανάξια για συζήτηση. Ναι, πιθανόν να είναι έτσι, όμως συμβαίνουν κι αυτά και είναι πολλά.

Αν κάτι απουσιάζει από τις εκάστοτε εκλογικές αναμετρήσεις σε όλες τις πολιτικές σκηνές -εδώ μας ενδιαφέρει η δημοτική αναμέτρηση- είναι ο πολιτικός λόγος, τα προγράμματα, οι στόχοι, και σε όλα αυτά η ουσία είναι ο παράγοντας άνθρωπος, ο κάτοικος του χωριού -μικρού ή μεγάλου-, διότι, ό,τι γίνεται, για τον άνθρωπο γίνεται, για την ποιότητα του βίου του, για ν’ απολαμβάνει τ’ αγαθά της ζωής και, όλα αυτά δίχως φόβο και πάθος, δίχως εκβιασμούς και απειλές, δίχως ύβρεις, δίχως προκαταλήψεις.

Οι μάζες όμως, είτε επειδή είναι εγκλωβισμένες στο θέλω που επιλέγει το σόι τους, στο θέλω του κόμματός τους, στο θέλω του θρησκευτικού δόγματός τους, στο θέλω του προπαγανδιστή τους, δεν έχουν καθαρό μυαλό, τους λείπει η ενέργεια και κατ’ επέκταση αφήνονται στους γύπες και στα κοράκια που διαφεντεύουν με τον τρόπο τους τις ζωές τους.

Φυσικά, σε όλες τις δημοτικές παρατάξεις, υπάρχουν κι εκείνοι οι υποψήφιοι, άνδρες και γυναίκες, που πραγματικά αξίζουν να εκλεγούν, έχουν καθαρά πρόσωπα, έχουν δυνατότητες να προσφέρουν, να εργαστούν για τον δημότη, όμως είναι λίγοι, ελάχιστοι θα ‘λεγα και χρειάζεται αντιληπτική ικανότητα να τους διακρίνει κανείς και να τους ψηφίσει, διότι εκτός αυτών, οι άνθρωποι αυτοί δεν κουβαλάνε πίσω τους σόγια, δεν ζούνε με τα παραμύθια ούτε με τα ταξίματα. Αυτοί όμως οι άνθρωποι που έχουν ικανότητες, δεν έχουν καμία τύχη στην εκλογική αναμέτρηση. Στις εκλογές συνήθως επικρατεί η πλειοψηφία των μετρίων.

Θα ευχόμουν όλα τα παραπάνω, να μην συμβαίνουν αλλά να είναι αποκυήματα της δικής μου φαντασίας και μόνο.

Βασίλης Κ. Αναστασόπουλος