Ψάρι Ηραίας - Αρκαδίας

Χρήστος Αναστ. Γκιώνης – ήταν 36 ετών

Λεπτομέρειες

Δημοσιεύτηκε στις Παρασκευή, 29 Σεπτεμβρίου 2023 23:23

Εμφανίσεις: 930

Χρήστος Αναστ. Γκιώνης – ήταν 36 ετών

Όλοι μας, εννοώ όλοι οι άνθρωποι πάνω στη γη, βρισκόμαστε στην ουρά. Μπροστά από εμάς δεν ξέρουμε πόσοι προηγούνται όπως δεν ξέρουμε και πόσοι βρίσκονται πίσω από εμάς. Η ουρά είναι μεγάλη και δεν ξέρω αν έχει αρχή και τέλος. Πόσοι από εμάς όμως έχουμε επίγνωση ότι η ουρά αυτή προχωρά και θα έρθει και η δική μας στιγμή, η στιγμή που θα αφήσουμε αυτό τον κόσμο, η στιγμή που θα χάσουμε την υλική μας υπόσταση και θα γίνουμε παρελθόν, που θα φύγουμε από την ουρά;

Παλιότερα, θύμωνα με τον θάνατο, όχι τόσο επειδή έφευγαν άνθρωποι δικοί μου αλλά διότι δεν υπήρχε μία σειρά. Αναρωτιόμουνα γιατί ο ένας άνθρωπος ζούσε εκατό χρόνια κι ένας άλλος εβδομήντα, γιατί ένας πέθαινε σε βαθιά γεράματα και κάποιος άλλος έφευγε νέος. Ακόμα έχω αυτά τα ερωτήματα, ιδίως όταν ακούω, όταν μαθαίνω να φεύγουν από τη Ζωή νέοι άνθρωποι. Η ίδια απορία μου γεννήθηκε όταν πέθανε ο αδερφός μου, μικρότερος στην ηλικία από μένα. Γιατί αυτός και όχι εγώ, γιατί δεν υπάρχει σειρά, τάξη, και κυριαρχεί η αταξία. Δεν έχω απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα.

Αν γνώριζα τις απαντήσεις, θα γνώριζα τι ακριβώς σημαίνει Ζωή. Ποιος είναι ο μηχανισμός της, ποιος την δημιούργησε, ποιος είναι ο σκοπός της γέννησης και του θανάτου, της χαράς και της απώλειας. Αν γνώριζα τι ακριβώς είναι η Ζωή, δεν θα με απασχολούσε ο θάνατος. Όχι αποκλειστικά εμένα αλλά ανθρώπους σαν κι εμένα ίσως που ψάχνουν να βρουν απαντήσεις στις άγνωστες πτυχές του βίου μας. Από που ερχόμαστε και που πάμε;

Ο Χρήστος που έφυγε ανατρέποντας τη σειρά, ήταν μόλις 36 χρονών, παλληκάρι, όχι μόνο λόγω της ηλικίας του αλλά και του μεγάλου αγώνα που έδωσε επί εξήμιση χρόνια με τον καρκίνο. Όταν σε βρίσκει ο καρκίνος στα 29 σου χρόνια, αντιλαμβάνεσαι πως συμβαίνει κάτι που το μυαλό σου δεν μπορεί να συλλάβει, κάτι που ξεπερνά κάθε λογική σκέψη. Μονάχα το παράλογο μπορεί να εξηγήσει γιατί έφυγε ο Χρήστος, αν μπορεί κι αυτό.

Πως αλήθεια μπορεί κάποιος να παρηγορήσει τη γυναίκα του Χρήστου την Μαίρη, την μάνα του (την αγαπημένη μας Ντίνα), τον πατέρα του τον Τάσο ή την αδερφή του τη Φιλιώ; Τι λόγια να βρεις για να πεις σ’ αυτούς τους ανθρώπους για τον αγαπημένο τους Χρήστο; Υπάρχουν λόγια ν’ απαλύνουν τον δυσβάσταχτο πόνο της απώλειας; Της ζώσας μορφής που χάνει την υλική της υπόσταση;

Δεν ξέρω αγαπημένη μου Ντίνα, αγαπημένε μου Τάσο, καλή μου Φιλιώ, δεν ξέρω τι να σας πω, συγχωρέστε με. Δεν ξέρω πως να σας παρηγορήσω, πως να βρω λέξεις να σας πω να γλυκάνουν την τραγωδία που ζείτε. Η αγάπη σας για τον Χρήστο, ας γίνει δύναμη για ν’ αντέξετε την μεγάλη απουσία του.

Καλό σου Ταξίδι Χρήστο

Βασίλης Κ. Αναστασόπουλος