Γιάννης Απολλωνάτος – ένας σπάνιος Άνθρωπος

Γιάννης Απολλωνάτος – ένας σπάνιος Άνθρωπος

 

Ο Γιάννης Απολλωνάτος, σύζυγος της Μαρίας Παν. Ζαφειροπούλου, καταγόταν από την Κεφαλλονιά. Πορεύθηκε μαζί της κι απέκτησαν δυό εξαίρετα παιδιά, τον Γεράσιμο και τη Σοφία.

Τον Γιάννη, τον γνώρισα στο Ψάρι. Πόσα καλοκαίρια, στο σπίτι του μπάρμπα τού Βασίλη τού Τρομάρα, πότε πίνοντας τσίπουρα, πότε παίζοντας δηλωτή και πρέφα και να ανεβαίνουν τα πάθη για το παιχνίδι. Όχι, ο Γιάννης ποτέ δεν εκδήλωσε «θυμό» πάνω στο παιχνίδι, τον χαρακτήριζε μία απίστευτη ηρεμία, και μάλιστα, μου είχε κάνει μεγάλη εντύπωση η ολύμπια ηρεμία του.

Με το χαμόγελο πάντοτε ο Γιάννης, με καλοσύνη που δεν την έβγαζε σεργιάνι, διότι, ο Γιάννης βοήθησε πολύ κόσμο στις δύσκολες στιγμές του και όπου τον χρειάστηκαν, ήταν εκεί, παρών, μαζί τους, για να πετύχει γι’ αυτούς το καλύτερο. Τον ίδιο δρόμο ακολουθούσε και η Μαρία, η σύζυγός του. Αθόρυβος άνθρωπος ο Γιάννης, δεν ήταν του φαίνεσθαι αλλά του πράττειν.

Πολύ αγαπητός άνθρωπος, διότι από παντού άκουγα γι’ αυτόν λόγια θερμά, λόγια που αναγνώριζαν την ανθρωπιά του, τη συμπαράσταση σε ανθρώπους που μπορούσε να βοηθήσει με τον τρόπο του. Σπανίζουν νομίζω άνθρωποι σαν τον Γιάννη στη βάρβαρη εποχή μας, άνθρωποι αγνοί, ακέραιοι, τίμιοι, καθαροί ιδεολόγοι, άνθρωποι που νοιάζονται για τον πλησίον τους, τον γείτονά τους, τον συγγενή και τον πατριώτη τους.

Δεν τον γνώριζα καλά τον Γιάννη, πέρα από το χωριό δεν είχαμε άλλες επαφές. Όμως, ήξερα, καταλάβαινα την σπανιότητα του χαρακτήρα του, ακόμα και τη σιωπή του, διότι μου δημιουργούσαν ευχάριστα συναισθήματα.

Καλό σου Ταξίδι Γιάννη.

Στη Μαρία, και στα παιδιά του, θερμά συλλυπητήρια. Το ξέρω καλά, η απώλεια είναι πόνος δυσβάστακτος, τα λόγια δεν τον αμβλύνουν, παρά μόνο ο χρόνος και η Αγάπη. Η Αγάπη για τον σπάνιο Άνθρωπο που είχαν.

 

 

 

Βασίλης Κ. Αναστασόπουλος