Ψάρι Ηραίας - Αρκαδίας

Φλώρα Νικ. Αναστασοπούλου – η Μεγάλη Κυρία στη νήσο των Μακάρων

• 
• 

Λεπτομέρειες

Δημοσιεύτηκε στις Δευτέρα, 03 Ιουνίου 2024 00:11

Εμφανίσεις: 404

Φλώρα Νικ. Αναστασοπούλου – η Μεγάλη Κυρία στη νήσο των Μακάρων

 

«Είτε βραδιάζει είτε φέγγει, μένει λευκό το γιασεμί»
Γ. Σεφέρης

 

Εκατό χρόνια (12.07.1924 – 02.06.2024) έλαμψε πάνω στη γη το αστέρι της Φλώρας, της αρχόντισσας Φλώρας.

Η ζωή της έρχεται από πολύ μακριά, από τις ελληνικές τραγωδίες που καταχώρισε στη μνήμη του αυτός ο αρχαίος λαός και μας θυμίζουν τον μεγάλο ρόλο της γυναίκας, της συζύγου, της μάνας, της γιαγιάς. Ένα ρόλο που θεμελίωσε τις αρχές αυτού του κόσμου, που έκτισε τους πολιτισμούς και στο πέρασμα των χιλιετιών άφησε να αιωρείται η μυρωδιά του λευκού γιασεμιού.

Το λευκό γιασεμί, είναι σαν τον λευκό κύκνο του Τσαϊκόφσκι στο μεγαλειώδες έργο του «Swan lake». Είναι ο κύκνος που μέσω αυτού εκφράζει την αθάνατη ψυχή, την αιώνια Αγάπη.

Η Κυρά Φλώρα, σήμερα την Κυριακή, περιστοιχισμένη από την πολυμελή οικογένεια που έφτιαξε με Αγάπη, πέταξε σαν τον λευκό κύκνο για τους κόσμους της αφθαρσίας και της αιωνιότητας.

Στον κόσμο των Ιδεών όπου η Αγάπη είναι το κυρίαρχο στοιχείο, θ’ ανταμώσει ξανά με τον αγαπημένο σύζυγό της, τον Νίκο. Τον αδικοχαμένο Νίκο -που αν και τραυματίας σαν στρατιώτης, δολοφονήθηκε άγρια με μία σφαίρα στο κεφάλι την εποχή που η Ελλάδα έτρωγε τις σάρκες της και δολοφονούσε τα παιδιά της.

Ναι, η Κυρά Φλώρα, είναι η πρωταγωνίστρια της τραγωδίας και της πρέπουν ύμνοι. Ύμνοι για το πως μεγάλωσε τον μονάκριβο γιό της φροντίζοντας να του διδάξει σε όλη του  τη ζωή την Αγάπη και όχι το μίσος. Ύμνοι για το πως πορεύθηκε στη ζωή της μ’ ένα μωρό στην αγκαλιά, πως αντιμετώπισε τη σκληρή πραγματικότητα, με τι στωικότητα άφησε πίσω της τις πληγές της απώλειας και προχώρησε πάνω στον Ηράκλειο Δρόμο της Αρετής.

Δεν ήταν εύκολη η ζωή της Κυρά Φλώρας αλλά ταυτίστηκε μ’ εκείνη του λευκού γιασεμιού και με τις ευωδιές που εξέπεμπε. Ύμνοι της πρέπουν διότι πήρε τη ζωή από το χέρι και την οδήγησε στο δικό της Δρόμο, την έφερε στα μέτρα της και της μαλάκωσε την αψάδα. Η Ειμαρμένη τη θέλησε αθόρυβη πρωταγωνίστρια, διότι η Κυρά Φλώρα ήταν και άνθρωπος της προσφοράς, της ανιδιοτελούς προσφοράς και όχι του «φαίνεσθαι». Έτσι δρουν οι ταπεινοί άνθρωποι, σαν την Κυρά Φλώρα, μακριά από κάθε είδους υποκρισία, μακριά από τις πλαστές ανάγκες της ματαιοδοξίας.

«Έφυγε» για το Μεγάλο Ταξίδι πλήρης ημερών. Την τραγωδία την μετέτρεψε σε δημιουργία, σε χαρά, ήταν -κυριολεκτικά- ένας ευτυχισμένος άνθρωπος, ένας πάμπλουτος άνθρωπος εφόσον γύρω από την αύρα της είδε το γιό της τον Γιάννη να γνωρίζει τη Νίτσα -τη γυναίκα του- και ν’ αποκτούν παιδιά κι εγγόνια, τα δικά της εγγόνια και δισέγγονα. Η Νίτσα, δεν ήταν μονάχα νύφη της, ήταν κάτι περισσότερο από μονάκριβη κόρη.

Ζούσε διαρκώς εντός των Ιδεών έχοντας αφήσει πίσω της, έξω από τη ζωή της, τις συγκρούσεις από τις αδυναμίες των ανθρώπων. Για να γνωρίσεις την Αγάπη, περνάς δοκιμασίες σκληρές, δύσκολες, αυτές που εν τέλει σε βοηθάνε και κάνεις το άλμα προς τα πάνω, διότι η Κυρά Φλώρα, δεν εξελίχθηκε αλλά ανελίχθηκε. Η εξέλιξη είναι από τη φύση της περιορισμένη, κινείται γραμμικά και μέσα στο χρόνο, η ανέλιξη, το άλμα, είναι αυτά που σε πάνε πέρα από τα ορατά όρια κι αντικρύζεις τον πραγματικό κόσμο των Ιδεών.

Σε όλο της το βίο η Κυρά Φλώρα, πορεύθηκε μέσα στην Αγάπη ενώ είχε κάθε λόγο να πορευθεί μέσα στο μίσος. Προτίμησε τον δύσκολο Δρόμο και τίναξε από πάνω της, όπως ο κύκνος με τα φτερά του, όλα εκείνα τα βάρη του παρελθόντος και έζησε ως Άνθρωπος.  

Γιάννη και Νίτσα, κι εσείς τα εγγόνια της, Φλώρα, Νίκο και Πυγμαλίωνα, κι εσείς ακόμα τα δισέγγονά της, όλοι σας, να είστε καλά και να θυμάστε με Αγάπη την Κυρά Φλώρα. Σαν τον κατάλευκο κύκνο, είχε ανοιγμένες τις φτερούγες της και σας ζέσταινε με την αγκαλιά της. Τυχερή η Κυρά Φλώρα που σας έσφιξε στην αγκαλιά της, τυχεροί όμως κι εσείς που σας έλαχε στη ζωή ένας τέτοιος σπάνιος Άνθρωπος.

 

 

Καλό σου Ταξίδι Κυρά Φλώρα

 

 

 

 

 

Βασίλης Κ. Αναστασόπουλος