Ακόμα μία επιτυχημένη χρονιά για το Ψάρι

Οι εκδηλώσεις στο Ψάρι – Αύγουστος 2024

 

Ακόμα ένα γεμάτο καλοκαίρι πλησιάζει προς το τέλος του. Στο Ψάρι, σηματοδοτείται με το πέρας των εκδηλώσεων της Αδελφότητας Ψαραίων – όπως έχουν καθιερωθεί εδώ και δεκαετίες.

            Μέσα από τις δράσεις αυτές που αγκάλιασε ο κόσμος (γι’ αυτό και επιτυχείς), το χωριό μας, έστω και δέκα-δεκαπέντε μέρες το χρόνο ζωντανεύει, ακούγονται παιδικές φωνές στις κούνιες του Σχολείου ή του Αγιάννη, γεμίζουν οι δρόμοι και τα σοκάκια από την ανθρώπινη παρουσία, διάχυτη είναι η ευφορία ακόμα και στον αέρα. Όλα αυτά χάριν του Αγιάννη του Πρόδρομου. Δεν χρειάζεται να είναι κανείς χριστιανός (καλός ή κακός) ή ό,τι άλλο θέλει, για να καταλάβει, να νιώσει τη δύναμη που ασκεί με την άυλη παρουσία του στα πράγματα του χωριού μας. Οι αναφορές μας στο Ψάρι αρχίζουν και τελειώνουν με τον Αγιάννη.

            Ειδικά φέτος, πέρα από τις εκδηλώσεις της Αδελφότητας, τελέστηκε και το μυστήριο της βάπτισης (έπειτα από 10 χρόνια όπως μας ενημέρωσε ο Δημήτρης Παρ. Σταματόπουλος, όπου τότε, είχε βαπτίσει ο Δημήτρης Ιω. Αναστασόπουλος -του Χελιώτη- τον γιό του Γιάννη), και ο Γιάννης Γεωρ. Λιακόπουλος και η Μαρία Κακαβά βάπτισαν την κόρη τους Δήμητρα και στη συνέχεια παρέθεσαν πλουσιότατο τραπέζι σε όλους τους Ψαραίους, συνοδεύοντάς το με ζωντανή ορχήστρα λαϊκής/δημοτικής μουσικής.

            Οι προγραμματισμένες εκδηλώσεις της Αδελφότητας, στέφτηκαν όλες με μεγάλη επιτυχία (κάτι σύνηθες άλλωστε για δράσεις της Αδελφότητας) και μάλιστα με ανανεωμένο διοικητικό συμβούλιο.

            Για να περάσει καλά ο κόσμος, μικροί και μεγάλοι, όλο το διάστημα των εκδηλώσεων, πίσω από τα φώτα της ράμπας εργάστηκαν αθόρυβα αρκετοί συμπατριώτες μας, της Αδελφότητας αλλά κι εκτός αυτής. Αξίζει νομίζω να τους αναφέρουμε και πρώτα τον εκκλησιαστικό επίτροπο Κώστα Σταματόπουλο, τον αφανή Εργάτη του χωριού μας, άλλους πατριώτες που πρόσφεραν εθελοντική εργασία (στο βάψιμο του κυλικείου και όπου αλλού χρειάστηκε), όπως οι: Θανάσης Ισαακίδης, Θόδωρος Μητρόπουλος, Κώστας Αθανασιάδης, την Ντίνα Μαυραειδοπούλου-Μυλωνά – πανταχού παρούσα στις ανάγκες του χωριού μας, την Μαρίνα Στασινοπούλου με το πλατύ χαμόγελο, τον Πάρη Δημ. Σταματόπουλο με την ταινία που έδειξε και μάλιστα με γεμάτο τον χώρο από τον κόσμο. Ήταν η δεύτερη φορά στο χωριό μας που παίχτηκε ταινία στον περίβολο της εκκλησίας με επιτυχία. Την πρώτη φορά, πριν 4-5 χρόνια, παίχτηκε το έργο του Νίκου Πατατάκη: οι βοσκοί. Να μην ξεχάσω και τον Νικήτα Μπράβο με τη σύζυγό του Κόνι που, εργάζονται ακούραστα και αυτοί πίσω από τα φώτα της ράμπας.

            Υπάρχουν και άλλοι πατριώτες που εργάστηκαν εθελοντικά για την επιτυχή έκβαση των δραστηριοτήτων της Αδελφότητας. Δεν γνωρίζω όμως ποιοι μπορεί να είναι διότι δεν κατέστη εφικτή η δική μου παρουσία στο χωριό αυτό το διάστημα. Οι πληροφορίες που αντλώ για την προσφορά του καθενός, προέρχονται κυρίως από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και από προφορικές κουβέντες με φίλους.

            Άφησα τελευταίο στην αναφορά μου τον πρόεδρο του χωριού μας Κώστα Πανουσόπουλο. Μέγιστη η προσφορά του, όπως κάθε χρόνο άλλωστε από τότε που ανέλαβε χρέη προέδρου. Φρόντισε την εικόνα του χωριού μας, το έκανε να λάμψει από την καθαριότητα, καθάρισε τους δρόμους εντός του οικισμού και έφερε ειδικό μηχάνημα (καταστροφέα νομίζω το λένε) που καθάρισε τον δρόμο από τη Σκόζα προς το Ψάρι. Φρόντισε για την επάρκεια του νερού με συνεχείς ελέγχους στη δεξαμενή και στο δίκτυο, ειδικά φέτος που τα νερά έχουν πέσει πάρα πολύ, έδωσε το παρών και σαν μέλος της Αδελφότητας, αθόρυβα κι αυτός αλλά με ουσιαστική προσφορά.

            Σε όλους αυτούς τους συντελεστές των επιτυχών εκδηλώσεων στο Ψάρι, με πρώτη την Αδελφότητα Ψαραίων, αξίζουν πολλά συγχαρητήρια. Συγχαρητήρια αξίζουν και στον κόσμο, Ψαραίους και φίλους που, με τη δική τους παρουσία επιβεβαίωσαν τον κανόνα: κανείς δεν περισσεύει.

            Κλείνοντας το σημείωμα τούτο με τα δρώμενα του χωριού μας, είναι ιδιαίτερη η χαρά μου διότι η Αδελφότητα στο λογότυπό της, ή μάλλον στις διαφημιστικές αφίσες της, υιοθέτησε μία δική μου φωτογραφία που είχα τραβήξει προ ετών, όταν μάλιστα ο δρόμος προς Λυκούρεση ήταν ακόμα χωματόδρομος.

Και του χρόνου, να είμαστε όλοι και όλες καλά για να τιμήσουμε τον Αγιάννη τον Πρόδρομο και να αγκαλιάσουμε τις εκδηλώσεις της Αδελφότητας Ψαραίων.  

 

 

 

 

 

Βασίλης Κ. Αναστασόπουλος