Ψάρι Ηραίας - Αρκαδίας

Γλέντι οικογένειας Μαυραειδόπουλων

Λεπτομέρειες

Δημοσιεύτηκε στις Πέμπτη, 28 Νοεμβρίου 2013 05:33

Εμφανίσεις: 4027

Το video αυτό «με ταλαιπώρησε» πολύ περισσότερο από τα υπόλοιπα. Η επεξεργασία της εικόνας που δεν είναι και τόσο καλή διήρκεσε αρκετές ώρες.

Η οικογένεια Μαυραειδόπουλων γιορτάζει σε χώρο που δεν διακρίνω καθαρά αν είναι οικία, κάποια ταβέρνα, ή σε εξοχική κατοικία. Αυτό όμως το video έχει ιδιαίτερη αξία για την μουσική του και θα ήθελα για λίγο να σταθώ εδώ.

Κατ’ αρχάς, δεν έχει Μαυρέλια. Έχουμε συνεπώς έναν τελείως διαφορετικό ήχο, μια διαφορετική προσέγγιση του δημοτικού μη πανηγυριώτικου τραγουδιού. Ο τόνος, το ύφος των τραγουδιών, παραπέμπουν περισσότερο σε τραγούδια της τάβλας, κάτι που δίνει ιδιαίτερη αξία στο εν λόγω video. Και τα τραγούδια αυτά όπως ακούγονται από τον τραγουδιστή της λαϊκής ορχήστρας δείχνουν να ταιριάζουν πάρα πολύ με τις μουσικές συνήθειες στο Ψάρι πριν πολλές – πολλές δεκαετίες πίσω.

Η ορχήστρα, αυστηρά κλασική λαϊκή, με κλαρίνο και λαούτο, δίχως τα φτιασιδώματα τα μεταγενέστερα, συνθεσάιζερ, κονσόλες ήχου κλπ.. αποδίδει τον στέρεο εκείνο ήχο της μουσικής μας παράδοσης. Ακόμα ένα βιολί χωρούσε, ή στη θέση του κλαρίνου μια φλογέρα ή ένας ζουρνάς. Μέχρι εκεί όμως, γιατί σήμερα, όλες οι ορχήστρες οι λεγόμενες «λαϊκές» που περιλαμβάνουν επιπλέον και μπουζούκια, καθώς και κιθάρες, είναι ορχήστρες ιμιτασιόν.

Στην άριστη ποιότητα των μουσικών και στην επιλογή τους, , πιστεύω ότι βοήθησε ο Χρήστος Μαυραειδόπουλος, διότι έχει μουσική παιδεία, υπήρξε για πολλά χρόνια μέλος της χορωδίας του Σίμωνα Καρά – του μεγάλου μας δάσκαλου, έμαθε με λίγα λόγια την ελληνική μουσική παράδοση. Και φαίνεται αυτή μέσα από τα τραγούδια και με τον τρόπο που είναι τραγουδισμένα στο video αυτό. Μα ακόμα και το κλαρίνο, δεν «κραυγάζει», βγάζει ήχο γλυκό.

Ο Μαυρέλιας είναι ειδική περίπτωση.  Καλός λαϊκός οργανοπαίκτης, ο καλύτερος ενδεχομένως της ευρύτερης περιοχής μας. Αλλά δεν είχε την τύχη ίσως να προχωρήσει περισσότερο, να δώσει στο κλαρίνο τον ήχο που ταιριάζει στην τοπική μας μουσική παράδοση. Δεν θέλω να τον αδικήσω με αυτά που γράφω, και δεν του αξίζει άλλωστε, αλλά την γνώμη μου εκφέρω ελεύθερα. Πιθανόν να κάνω και λάθος. Στον ίδιο δρόμο του Μαυρέλια, πορεύεται σήμερα και ο Καρανικόλας, κάνοντας κι αυτός τα ίδια λάθη αφού εντάσσει στην ορχήστρα του συνθεσάιζερ ή αρμόνιο, μπουζούκι και κιθάρα. Προφανώς είναι πιο εύκολο να βρεις ένα μπουζούκι από ένα βιολί.

Τελειώνοντας (αφού άρχισα!), να πω επίσης ότι τόσο ο Χρήστος Μαυραειδόπουλος αλλά και ο Νίκος Ζαφειρόπουλος, όταν τραγουδάνε, μεταφέρουν καθαρή την μουσική παράδοση του τόπου μας.

DVD

Βασίλης Κ. Αναστασόπουλος